Μην την κερνάς, μίλα της έξυπνα... Εξυπνες ατάκες για το πρώτο φλερτ

ΛΟΝΔΙΝΟ Μια έξυπνη ατάκα ρίχνει ευκολότερα μια γυναίκα από ένα κερασμένο ποτό. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια νέα βρετανική έρευνα, επιβεβαιώνοντας ότι το χιούμορ είναι ο συντομότερος... δρόμος για την καρδιά μιας γυναίκας.

Το 66% των Βρετανίδων δήλωσε απερίφραστα ότι μια ευφυής κουβέντα, που αφήνει να φανεί η χιουμοριστική φύση ενός άνδρα, είναι καλύτερη από ένα κερασμένο σφηνάκι στο πρώτο ραντεβού. Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήγαγε μια εταιρεία διαδικτυακών παιχνιδιών, η Μr Green, αν ένας άνδρας θέλει να κερδίσει μια γυναίκα, από το πρώτο κιόλας ραντεβού τους, δεν χρειάζεται να της κάνει το τραπέζι ή να της αγοράσει λουλούδια. Αρκεί απλώς να της μιλήσει με ευρηματικότητα και φαντασία.

Σχεδόν οι δύο στις τρεις γυναίκες (64%) δήλωσαν ότι θα έβγαιναν ραντεβού με έναν άνδρα που θα τις προσέγγιζε με μια έξυπνη πρώτη ατάκα, όπως «Θέλεις επιτέλους να μιλήσουμε ή θα εξακολουθούμε να κοιταζόμαστε από μακριά;». Ενα ποσοστό της τάξεως του 59% δήλωσε ότι ακόμη και μια γλυκερή ατάκα όπως «Πόνεσες όταν έπεσες απ΄ τον ουρανό; Γιατί μοιάζεις με άγγελο» είναι σημάδι ενός άνδρα που διαθέτει έντονα την αίσθηση του χιούμορ, ενώ ένα 58% θεωρεί ότι μια τέτοια χιουμοριστική ευστροφία υποδηλώνει άνθρωπο με πλεόνασμα αυτοπεποίθησης. Και όλα αυτά δεν είναι λόγια του αέρα. Τέσσερις στις 10 γυναίκες συμφώνησαν όντως να βγουν ραντεβού με κάποιον που τις προσέγγισε με τέτοιον τρόπο, ενώ μία στις 10 συνήψε τελικά μακροχρόνια σχέση μαζί του.

«Για πολλά χρόνια αυτές οι ατάκες προσέγγισης ( σ.σ. γνωστές και ως «pick up lines») θεωρούνταν ως δείγμα ενός άνδρα τολμηρού ή σχεδόν απελπισμένου, που δεν είχε τίποτε να χάσει εκστομίζοντάς τες» επισημαίνει η επικεφαλής της έρευνας και διευθύντρια της εταιρείας, Κατ Μακ Λουρ, προσθέτοντας ότι «το χιούμορ είναι ο συντομότερος δρόμος για την καρδιά μιας γυναίκας. Οι γυναίκες λατρεύουν τον άνδρα που έχει υψηλή την αίσθηση του χιούμορ και μια έξυπνη ατάκα είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο πως διαθέτεις μια τόσο σημαντική αρετή».

«Μπορεί κάποιες απ΄ αυτές τις ατάκες να είναι όντως γλυκερές ή κιτς, αλλά εδώ στη Βρετανία, τουλάχιστον, θεωρούνται ως σήμα κατατεθέν ενός πραγματικού τζέντλεμαν» καταλήγει εμφατικά η κυρία Μακ Λουρ, η οποία έδωσε και μια λίστα με τις πλέον δημοφιλείς ατάκες γνωριμίας. Η φράση «Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω;» φιγουράρει στην κορυφή του σχετικού καταλόγου. Ακολουθούν ατάκες όπως «Πρέπει να έχουν κάποιο πρόβλημα τα μάτια μου, δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω από πάνω σου» και «Γεια, θέλω απλώς να σου δώσω την ικανοποίηση να με απορρίψεις, γι΄ αυτό εμπρός λοιπόν...».

Αντίστοιχη έρευνα που έγινε σε 3.000 Βρετανούς κατέδειξε ότι 4 στους 10 άνδρες χρησιμοποιούν συστηματικά αυτόν τον τρόπο προσέγγισης στις κοινωνικές συναναστροφές τους, καθώς πιστεύουν ότι μια τέτοια ατάκα, όσο γλυκανάλατη και αν ακούγεται, είναι ικανή από μόνη της να «σπάσει τον πάγο» ανάμεσα σε δύο ξένους.

Φράσεις που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο (σας)
Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω; Τι άλλο κάνεις στη ζωή σου, εκτός φυσικά από το να είσαι όμορφη; Σε πειράζει να σε βλέπω από κοντά αντί να σε κοιτάζω από την άλλη άκρη του μαγαζιού;
Εχω ένα πρόβλημα με τα μάτια μου: δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω από πάνω σου.
Θέλεις να μιλήσουμε επιτέλους ή θα εξακολουθήσουμε να κοιταζόμαστε από μακριά; 


ΤΟ ΒΗΜΑ

Απαντήσεις σε ερωτήματα της ψυχολογίας δίνει η εικονική πραγματικότητα

Η εικονική πραγματικότητα δίνει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να θέσουν μέχρι πρότινος ανήθικα ή θεωρητικά αδύνατα ερωτήματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Ομάδα Ισπανών επιστημόνων σχεδίασε ένα πρόγραμμα που επιτρέπει στους άντρες να «βρεθούν» στο σώμα μιας γυναίκας που υπόκειται σωματική βία. Την ίδια ώρα, επιστήμονες στο Λονδίνο προσομοίασαν πείραμα της δεκαετίας του 1960, στο οποίο οι μισοί συμμετέχοντες πείθονταν να προκαλέσουν πόνο στους άλλους μίσους. Τα δύο αυτά πειράματα κρίθηκαν από την επιστημονική κοινότητα ως ανήθικα και υπερβολικά τραυματικά για τους εμπλεκόμενους.

«Θέλουμε να μάθουμε αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την εικονική πραγματικότητα, όχι μόνο για να αλλάξουμε τον χώρο που βρίσκεται κάποιος, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό», εξήγησε ο Μελ Σλέιτερ, επικεφαλής ερευνητής στο Ινστιτούτο Έρευνας και Προηγμένων Επιστημών της Καταλονίας. «Πώς θα επηρεαστεί η συμπεριφορά κάποιου που θα βρεθεί εικονικά σε ένα άλλο σώμα;»

Στο πείραμα των Ισπανών ερευνητών, οι άντρες συμμετέχοντες βρίσκονται σε ένα εικονικό δωμάτιο, με μια γυναίκα μπροστά τους να χαϊδεύει το μπράτσο τους. Την ίδια ώρα, η αίσθηση ενισχύεται από κάποιον που και στην πραγματικότητα κάνει την κίνηση της εικονικής γυναίκας.
Κοιτάζοντας στη συνέχεια στον καθρέφτη, βλέπουν τον εαυτό τους ως νεαρό κορίτσι με φούστα, ενώ αργότερα, από οπτική τρίτου προσώπου, βλέπουν τη γυναίκα που προηγουμένως χαΐδευε το χέρι, να χτυπά δύο φορές το κορίτσι στο πρόσωπο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αυτός που συμμετέχει στο πείραμα αισθάνεται με περισσότερο προσωπικό τρόπο το χτύπημα στο κορίτσι.
Ο Σλέιτερ εξήγησε τον τρόπο που η τεχνική αυτή μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του ρατσισμού και της σωματικής βίας. «Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να μάθουμε πώς είναι να είσαι το θύμα βίας ή να καταλάβουμε πώς είναι να υφίστασαι ρατσιστική συμπεριφορά. Για αυτό το λόγο, μπορεί να βοηθήσει τους θύτες να καταλάβουν το είδος της ζημιάς που κάνουν στους άλλος από ψυχολογική άποψη.»

Αυτά τα πειράματα μάλιστα μπορούν να είναι αποτελεσματικά ακόμη κι αν η ποιότητα της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή. «Η οπτική ποιότητα δεν είναι μεγάλης σημασίας. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ο τρόπος αλληλεπίδρασης στο εικονικό περιβάλλον», εξήγησε ο Μπερνάρντ Σπάνλανγκ, ερευνητής εικονικής πραγματικότητας στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης.
Η εικονική πραγματικότητα χρησιμοποιείται ακόμη για την προσομοίωση ενός ψυχολογικού πειράματος που στοχεύει στις πιο σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου χαρακτήρα, όπου τα αληθινά πειράματα θα ήταν υπερβολικά τραυματικά για τους συμμετέχοντες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Στάνλεϊ Μίλγκραμ προκάλεσε αντιδράσεις με τα πειράματα του για τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιδρούν σε φιγούρες εξουσίας, διαπιστώνοντας ότι, υπό πίεση, οι περισσότεροι άνθρωποι θα έκαναν ηλεκτροσόκ σε έναν άλλο άνθρωπο.

Το σενάριο του συγκεκριμένου πειράματος ήταν φανταστικό, χρησιμοποιώντας ηθοποιούς που υποδύονταν να υφίστανται ηλεκτροσόκ, ωστόσο θεωρήθηκαν ανήθικα γιατί βασίζονταν σε παραπλάνηση. Ο Σλέιτερ αναπαρήγαγε τα πειράματα αυτά με τη βοήθεια της εικονικής πραγματικότητας, στο πανεπιστημίου του Λονδίνου. «Αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι αν θα έχεις τις ίδιες αντιδράσεις με τους συμμετέχοντες στο παλιότερο πείραμα, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι κάνεις ηλεκτροσόκ σε έναν εικονικό χαρακτήρα», εξήγησε.
www.kathimerini.gr

«Στο βουνό, για να σώσουμε το μυαλό μας»

Καγιάκ και μπίρα αντικαθιστούν τα κινητά και τα λάπτοπ. Επιστήμονες έκαναν διακοπές μακριά από κάθε είδους ψηφιακές συσκευές, θέλοντας να διαπιστώσουν αν η αποχή αυτή έχει οφέλη για τον εγκέφαλο. Ο Τοντ Μπρέιβερ βγαίνει από μια σκηνή που έχει στήσει κόντρα στην πλευρά ενός φαραγγιού. Είναι ελαφρώς ηλιοκαμένος, εκτός από μια χλωμή λωρίδα γύρω από τον καρπό του. Για πρώτη φορά σε τρεις ημέρες στην ερημιά, ο Μπρέιβερ δεν φοράει το ρολόι του. «Το ξέχασα», λέει.
Είναι μια μικρή αλλαγή, την οποία πολλοί που κάνουν διακοπές παρατηρούν στον εαυτό τους στον βαθμό που χαλαρώνουν. Ομως, για τον Μπρέιβερ και τους συντρόφους του αυτές οι στιγμές προκαλούν μια ερώτηση: τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μου;

Ο Μπρέιβερ, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σεντ Λιούις του Μισούρι, είναι ένας από τους πέντε επιστήμονες που πραγματοποίησαν ένα ασυνήθιστο ταξίδι. Στα τέλη Μαΐου πέρασαν μία εβδομάδα σε αυτήν την απομακρυσμένη περιοχή της Νότιας Γιούτας, κάνοντας ράφτινγκ στον ποταμό Σαν Χουάν, στήνοντας σκηνές στις όχθες του και περπατώντας στα φαράγγια του.

Ηταν ένα πρωτόγονο ταξίδι με έναν πολύ σύγχρονο στόχο: να κατανοηθεί πώς η εντατική χρήση ψηφιακών συσκευών και άλλων τεχνολογιών αλλάζει τον τρόπο που σκεπτόμαστε και συμπεριφερόμαστε και πώς η επίδραση αυτή μπορεί να ανατραπεί αν αποσυρθούμε στη φύση. Καθώς κατεβαίνουν τον Σαν Χουάν, οι ταξιδιώτες θα χαλαρώσουν, θα κοιμούνται καλύτερα και θα απαλλαγούν από τον καταναγκασμό να ελέγχουν διαρκώς την τσέπη τους για το κινητό τους. Ομως η σημασία τέτοιων αλλαγών είναι γι΄ αυτούς θέμα συζήτησης.

Ο οργανωτής του ταξιδιού, ο Ντέιβιντ Στρέγερ, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτας, λέει πως η μελέτη τού τι συμβαίνει όταν απομακρυνόμαστε από τις συσκευές και ξεκουράζουμε τον εγκέφαλό μας- ιδιαίτερα πώς επηρεάζονται η προσοχή, η μνήμη και η μάθηση- είναι σημαντική επιστημονικά. «Η προσοχή είναι το ιερό δισκοπότηρο», λέει ο Στρέγερ. «Ολα αυτά για τα οποία έχεις συνείδηση, όλα όσα θυμάσαι και ξεχνάς, εξαρτώνται απ΄ αυτήν».

Απηχώντας άλλους ερευνητές, ο Στρέγερ λέει πως η κατανόηση τού πώς λειτουργεί η προσοχή θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία μιας σειράς από ασθένειες, όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, η σχιζοφρένεια και η κατάθλιψη. Και λέει πως η υπερβολική ψηφιακή διέγερση σε καθημερινή βάση μπορεί να βλάψει την ψυχική υγεία των ανθρώπων.

Οι πέντε επιστήμονες που παίρνουν μέρος στο ταξίδι μπορούν να χωριστούν σε αυτούς που πιστεύουν και στους σκεπτικιστές. Αυτοί που πιστεύουν είναι ο Στρέγερ και ο Πολ Ατσλεϊ, 40 χρονών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, ο οποίος μελετά την καταναγκαστική χρήση των κινητών τηλεφώνων από τους εφήβους. Υποστηρίζουν ότι η υπερβολική χρήση τεχνολογίας μπορεί να εμποδίζει τη βαθιά σκέψη και να προκαλεί άγχος και ότι η ζωή στη φύση μπορεί να βοηθήσει.

Οι σκεπτικιστές χρησιμοποιούν τις ψηφιακές συσκευές τους χωρίς επιφυλάξεις. Δεν έχουν πειστεί ότι θα βγει κάτι από το ταξίδι. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται ο 41χρονος Μπρέιβερ, ειδικός στην απεικόνιση του εγκεφάλου, ο Στίβεν Γιάντις, 54 χρονών, πρόεδρος του Τμήματος Ψυχολογικών Επιστημών και Επιστημών του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, και ο Αρτ Κρέιμερ, 57 ετών, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, που έγινε γνωστός με τις μελέτες του για τα νευρολογικά οφέλη από τη γυμναστική.

Μιλάνε για μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν που έδειξε ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν καλύτερα αφού έχουν περπατήσει στο δάσος, παρά αφού έχουν περπατήσει σε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Η μελέτη δείχνει ότι τα κέντρα μάθησης στον εγκέφαλο κουράζονται όταν τους ζητείται να επεξεργαστούν πληροφορίες, ακόμη και στη διάρκεια της σχετικά παθητικής εμπειρίας που είναι η αντίληψη του περιβάλλοντος στην πόλη.

Ο Στρέγερ υποστηρίζει πως η φύση μπορεί να ανανεώσει το μυαλό. «Οι αισθήσεις μας αλλάζουν. Κατά κάποιον τρόπο ρυθμίζονται ξανά- παρατηρείς ήχους όπως των γρύλων, ακούς το ποτάμι, συνδέεσαι περισσότερο με το φυσικό περιβάλλον, με τη γη μάλλον, παρά με το τεχνητό περιβάλλον», εξηγεί.

Ο Μπρέιβερ δέχεται την έρευνα του Μίσιγκαν, όμως θέλει να καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο. Και αναρωτιέται: γιατί ο εγκέφαλος δεν προσαρμόζεται στην έντονη διέγερση ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα σε αυτήν και να μπορούμε έτσι να κάνουμε με μεγαλύτερη επιτυχία πολλά πράγματα μαζί; «Σωστά», λέει ο σκεπτικιστής Κρέιμερ, «γιατί άραγε τα κυκλώματα δεν γυμνάζονται, ούτως ειπείν, ώστε να γίνουν ισχυρότερα;». Οι συμπεριφορικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι επιδόσεις πάσχουν όταν κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Και οι ερευνητές αναρωτιούνται αν η προσοχή και η συγκέντρωση δέχονται πλήγμα όταν οι άνθρωποι περιμένουν απλώς να έρθει περισσότερη ψηφιακή διέγερση. «Η αναμονή ενός e-mail φαίνεται ότι εξαντλεί τη λειτουργική μνήμη μας», λέει ο Γιάντις.

«Υπάρχει μια πραγματική διανοητική ελευθερία στο να ξέρεις ότι κανένας και τίποτε δεν μπορεί να σε διακόψει», λέει ο Μπρέιβερ. «Ο χρόνος επιβραδύνεται», λέει ο Κρέιμερ.

Την τρίτη ημέρα του ταξιδιού, ο Στρέγερ λέει πως οι ταξιδιώτες βρίσκονται σ΄ ένα στάδιο χαλάρωσης το οποίο αποκαλεί «σύνδρομο της τρίτης ημέρας». Ακόμη και οι πιο σκεπτικιστές λένε πως κάτι συμβαίνει στον εγκέφαλό τους που ενισχύει τις επιστημονικές συζητήσεις τους- κάτι που μπορεί να είναι σημαντικό για να βοηθηθούν οι άνθρωποι να αντεπεξέλθουν σ΄ έναν κόσμο διαρκούς ηλεκτρονικού θορύβου. «Αν διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι περιφέρονται κουρασμένοι και χωρίς να συνειδητοποιούν τις γνωστικές τους δυνατότητες», λέει ο Μπρέιβερ, «τότε τι μπορούμε να κάνουμε για να επαναφέρουμε τις πλήρεις δυνατότητές μας;».

Ακόμη και χωρίς να γνωρίζουν πώς ακριβώς το ταξίδι επηρέασε τους εγκεφάλους τους, οι επιστήμονες είναι έτοιμοι να συστήσουν λίγη χαλάρωση ως την οδό προς μια περισσότερο ανεμπόδιστη σκέψη. Οπως το θέτει ο Κρέιμερ, «πόσα χρόνια συνταγογραφούσαμε ασπιρίνη χωρίς να γνωρίζουμε τον ακριβή μηχανισμό της;». 

Η οικονομική κρίση φέρνει και την... ευτυχία

«Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία » λένε. «Τη μιμούνται όμως περίφημα » θα έλεγαν κάποιοι άλλοι. Σε μια καταναλωτική κοινωνία που καταρρέει από την οικονομική κρίση, σε μια δουλειά που μας πιέζει αφόρητα, πώς μπορεί τελικά να αντλήσει κάποιος μερικά ψήγματα ευτυχίας; Φρικτές περικοπές προσωπικού έχουν οδηγήσει πολλούς στην ανεργία. Μειώσεις μισθών έχουν βγάλει εκτός προγραμματισμού χιλιάδες οικογένειες. Καταστήματα με ξηλωμένες βιτρίνες και δρόμοι-φαντάσματα δεν έχουν καμιά σχέση με τις σκηνές του παρελθόντος, της ευμάρειας. Τελικά μπορεί να μας δικαιολογήσει κανείς για μια... στιγμή δυστυχίας.

Και όμως υπάρχουν ορισμένοι μελετητές που υποστηρίζουν ότι, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, δίπλα στο μαύρο υπάρχει χώρος και για το άσπρο. Ακόμη και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. «Αρχίζουμε να εκτιμάμε τα πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά:οι φίλοι μας, η οικογένειά μας και ο κόσμος που ζούμε. Αυτά μας κάνουν πιο ευτυχισμένους από την κατανάλωση και τον ηδονισμό των ετών της οικονομικής άνθησης» λέει η ψυχολόγος-γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια Ασημίνα Χριστοπούλου. Οπως επισημαίνει, οι άνθρωποι σιγά σιγά συνειδητοποιούν ότι η ευτυχία μπορεί να μη βρίσκεται στη διαρκή αναζήτηση περισσότερων αγαθών ή στην ακριβή διασκέδαση.

O Βασίλης και η Βαγγελιώ Χατζηευστρατίου παντρεύτηκαν εν μέσω της κρίσης. « Ημασταν ερωτευμένοι και θέλαμε να είμαστε μαζί. Είπαμε γιατί δεν παντρευόμαστε...Θα τα καταφέρουμε». Από το μεγάλο σπίτι όπου ζούσαν μετακόμισαν σε ένα μικρότερο. « Δεν μας ένοιαζε.Αν η σχέση βασίζεται στην επικοινωνία η κρίση την κάνει πιο δυνατή.Οσο έξω αυξάνεται η ζούγκλατόσο μέσα στην οικογένεια αυξάνονται το δέσιμο,η αγάπη και η υποστήριξη. Τελικά είναι δυνατό να είσαι ευτυχισμένος εν μέσω κρίσης».

Τον τελευταίο χρόνο είναι πολλοί εκείνοι που περνούν τα πρωινά του Σαββάτου σε υπαίθριες δραστηριότητες με φίλους ή με την οικογένειά τους αντί να εξαντλούνται σε ένα ατέλειωτο shopping για το επόμενο «καυτό» απόκτημα. Η κρίση όμως ώθησε πολλούς και στον εθελοντισμό. Στην ΕΛΙΞ, μια οργάνωση που προωθεί την εθελοντική προσφορά, η κινητικότητα ήταν εφέτος μεγαλύτερη. «Ως σήμερα παρατηρούμε μια αύξηση της τάξης του 30% με 40%» λέει η υπεύθυνη της οργάνωσης κυρία Ντόρα Βουγιούκα. Πολλοίαπό τους νέους εθελοντές ήταν νέοι που έχασαν τη δουλειά τους.

«Το είδαν και σαν προσωπική εξέλιξη. Είναι μια μορφή άτυπης εκπαίδευσης,διά βίου μάθησης.Τώρα άρχισαν να βλέπουν τη δυνατότητα που τους δίνεται να ταξιδέψουν. Μπορούν να αποκομίσουν πράγματα από την προσφορά και τις νέες εμπειρίες» αναφέρει.

Στις δυτικές κοινωνίες η κυρίαρχη ιδεολογία για την επίτευξη της ευτυχίας ήταν συνυφασμένη με τα υλικά αγαθά. «Υπάρχει όμως και η άλλη όψη:να είσαι καλός άνθρωπος και να προσφέρεις στην κοινωνία» παρατηρεί ο κλινικός ψυχολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ κ. Πάρης Καπής. Η οικονομική κρίση κάνει τους ανθρώπους πιο δημιουργικούς. «Ψάχνουν για λύσεις και τις βρίσκουν. Και έρχονται πιο κοντά, προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.Αναζητούν νέες δυνατότητες και προοπτικές και ανακαλύπτουν νέες εμπειρίες» λέει. Ο κόσμος αποκτά περισσότερο κριτική σκέψη, αρχίζει «να το φιλοσοφεί» λίγο περισσότερο. Οπως τονίζει ο κ. Καπής, «πολλοί έρχονται πιο κοντά στη θρησκεία περισσότερο ως σύστημα αξιών και λιγότερο ως τελετουργικό».

Η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα

Χ ρήμα ή προσφορά στην κοινωνία; Ο κ. Ν.Νικολαΐδης (στη φωτογραφία περιστοιχισμένος από τους φίλους του) απάντησε «προσφορά» και πριν από έναν χρόνο βρέθηκε στις Βρυξέλλες εργαζόμενος σε μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση. «Επέλεξα το δεύτερο γιατί με κάνει να νιώθω καλά. Ζούσα με λίγα, αλλά έκανα σωστή διαχείριση των χρημάτων και μπορούσα να ταξιδεύω.Εμενα σε ένα σπίτι με πολλά άτομα για οικονομικούς λόγους. Ομως μου βγήκε σε καλό, γιατί έκανα πολλούς φίλους.Θα επέλεγα αυτό από μια δουλειά σε πολυεθνική του Λονδίνου γιατί ξέρω ότι δεν θα γίνω ευτυχισμένος με πάρα πολλά λεφτά. Με αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο ζωής ψυχικά ένιωθα μια χαρά. Με την ευρεία έννοια του ψυχικού πλούτουαυτό που έζησα ήταν μια πολύ καλή επένδυση».
Στις Βρυξέλλες απολάμβανε καθημερινά μικρές στιγμές ευτυχίας. «Κάθε ημέρα έλεγα “καλημέρα” στους συναδέλφους σε τουλάχιστον 6 διαφορετικές γλώσσες.Αυτό δεν είναι ευτυχία;Οπως είναι να διαβάζεις ένα βιβλίο στη σκιά ενός πλατάνου·να επισκέπτεσαι ένα μουσείο τα βράδια που είναι ανοιχτό · να κάνεις ατελείωτες βόλτες για να ανακαλύψεις αρχιτεκτονικά στολίδια της Αrt Νouveau κρυμμένα σε κάποιο στενό ή ζωγραφιές που σχεδίασαν στους τοίχους Βέλγοι καρτουνίστες · να φτάσεις στην άλλη άκρη της πόλης μόνο για να δοκιμάζεις σε πρατήριο σοκολάτας όση ήθελες ή άντεχες. Η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπα στον εαυτό μου ήταν ένα ζεστό ποτήρι σοκολάτας στου Ρierre Μarcolini ύστερα από χιονοπόλεμο στον αυλόγυρο μιας γοτθικής εκκλησίας κάτω. Αυτά για μένα είναι ευτυχία».

Οι αστροναύτες του ISS «επιστρέφουν αδύναμοι σαν ογδοντάρηδες»

Οι σαραντάρηδες αστροναύτες που περνούν έξι μήνες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επιστρέφουν στη Γη με παροδική αλλά σοβαρή μυική ατροφία που θυμίζει ογδοντάρηδες, δείχνει νέα μελέτη, η οποία εγείρει ανησυχίες για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές σε αστεροειδείς ή στον Άρη.

Παρά την καθημερινή εξάσκηση σε ειδικά μηχανήματα, οι αστροναύτες που περνούν ένα εξάμηνο σε τροχιά χρειάζονται φυσικοθεραπεία όταν επιστρέφουν και, λόγω προβλημάτων ισορροπίας, δεν μπορούν να οδηγούν αυτοκίνητο για δύο με τέσσερις εβδομάδες. Οι μύες επιστρέφουν πάντως στην αρχική τους κατάσταση έπειτα από μερικούς μήνες.

Το φαινόμενο της απώλειας μυικής μάζας ήταν γνωστό εδώ και χρόνια, ωστόσο η τελευταία μελέτη είναι η πρώτη που το επιβεβαιώνει με βιοψίες των μυών πριν και μετά το πολύμηνο ταξίδι.

H έρευνα του Πανεπιστημίου Μαρκέτ στο Μίσιγκαν εγείρει ερωτηματικά για τις μελλοντικές αποστολές στον Άρη που θα διαρκούσαν το λιγότερο τρία χρόνια. Θα μπορούσε το πλήρωμα να αντεπεξέλθει σε έκτακτες καταστάσεις;

«Εγώ θα ανησυχούσα», σχολίασε ο βιολόγος Ρόμπερτ Φιτς, επικεφαλής της μελέτης που χρηματοδοτήθηκε από τη NASA. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο Journal of Physiology.

Ο μηχανισμός του φαινομένου παραμένει ασαφής, πιθανότατα όμως σχετίζεται με τις μειωμένες απαιτήσεις της διαβίωσης σε μηδενική βαρύτητα.

Το περίεργο είναι ότι αστροναύτες χάνουν μυική μάζα παρόλο που εξασκούνται για μία έως δύο ώρες κάθε μέρα σε ειδικά μηχανήματα -διαδρόμους, στατικά ποδήλατα και μηχανήματα αντίστασης.

Η NASA περιμένει τώρα τα αποτελέσματα των δοκιμών για ένα νέο σύστημα άσκησης που έφτασε στον ISS πέρυσι.

Η μελέτη εξέτασε εννέα Αμερικανούς αστροναύτες και Ρώσους κοσμοναύτες που ταξίδεψαν στο σταθμό το διάστημα 2002-2005. Βιοψίες στους μύες της γάμπας πριν και μετά το ταξίδι έδειξαν μείωση 40% στη δύναμη των μυικών ινών βραδείας σύσπασης. Οι ίνες αυτές παίζουν κεντρικό ρόλο στην ισορροπία και τη στάση του σώματος και φαίνεται ότι πλήττονται περισσότερο από ό,τι οι ίνες ταχείας σύσπασης.

Προηγούμενες μελέτες στη Γη έχουν δείξει ότι οι εθελοντές που παραμένουν καθηλωμένοι στο κρεβάτι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, προσομοιώνοντας τη διαβίωση σε μηδενική βαρύτητα, πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες θερμίδες για να ωφεληθούν από την άσκηση.

«Όλα τα μέλη πληρώματος που εξετάστηκαν στη μελέτη [...] δεν έτρωγαν αρκετά» επισήμανε ο Φιτς.

Το ίδιο είχε παρατηρηθεί στο ρωσικό σταθμό Mir, στον οποίο οι κοσμοναύτες κατανάλωναν λιγότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζονταν και συχνά επέστρεφαν στη Γη πιο αδύνατοι.

Το φαινόμενο ίσως συνδέεται με το φορτωμένο πρόγραμμα του πληρώματος, που δεν αφήνει πολύ χρόνο για τα γεύματα, αλλά και με τις διαταραχές της γεύσης και της όσφρησης που αναφέρουν ορισμένοι αστροναύτες.

Για τη διατήρηση της μυικής μάζας, τονίζει ο Φιτς, οι αστροναύτες πρέπει να τρώνε αμέσως μετά την άσκηση στα ειδικά μηχανήματα.

Επιφυλακτικός ως προς τα συμπεράσματα της νέας μελέτης εμφανίστηκε πάντως ο Γκρέγκορι Άνταμς, φυσιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια ο οποίος συνεργάζεται με τη NASA. Επισήμανε ότι οι μύες της γάμπας είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ατροφία και δύσκολα γυμνάζονται στο διάστημα, οπότε τα αποτελέσματα της έρευνας ίσως δεν είναι ενδεικτικά για όλο το σώμα.

Παραδέχεται πάντως ότι η μυική ατροφία είναι πρόβλημα που συχνά είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με την άσκηση.

Η παραμονή σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας προκαλεί και άλλες διαταραχές, όπως για παράδειγμα μετακίνηση του αίματος από τα πόδια στον κορμό και διόγκωση της καρδιάς.

Εκτός από τη μυική ατροφία, το πλήρωμα μιας μελλοντικής αποστολής στον Άρη θα είχε να αντιμετωπίσει και την παρατεταμένη έκθεση στη φονική κοσμική ακτινοβολία. ΒΗΜΑ

Καταρρίπτεται ο μύθος της «γυναίκας - κυνηγού»

Οι ερωτικές περιπέτειες της Ντέμι Μουρ ή της Μαντόνα, που αναζητούν και αποπλανούν νεότερους σε ηλικία συντρόφους, έχουν απασχολήσει κατά κόρον τις στήλες «κοινωνικού» περιεχομένου. Αλλά, σύμφωνα με έρευνα βρετανικού πανεπιστημίου, ο μύθος της «γυναίκας-κυνηγού» καταρρίπτεται. Τα φαινόμενα αυτά αφορούν σχεδόν αποκλειστικά το χώρο της show-biz και όχι τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους.

Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα του πανεπιστημίου του Cardiff, στην οποία συμμετείχαν 22.000 γυναίκες από 14 χώρες, οι οποίες χρησιμοποιούσαν το διαδίκτυο και τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ο αριθμός των γυναικών που αναζητούσαν νεαρούς ως συντροφιά είναι πολύ περιορισμένος.

Στην πλειονότητα τους, και οι άνδρες και οι γυναίκες παραμένουν πολύ παραδοσιακοί, ιδίως όταν πρόκειται για το έτερο τους ήμισυ.

Για μια μακρόχρονη σχέση, η γυναίκα, κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής προέλευσης, αναζητά κατά προτεραιότητα ένα άνδρα της ίδιας ηλικίας ή μεγαλύτερο από εκείνη, που μπορεί να της προσφέρει υλική και πνευματική ασφάλεια.

Ο άνδρας, από την άλλη, έλκεται περισσότερο από γυναίκες νεότερες σε ηλικία.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Ψυχολογίας, Δρ. Μικαέλ Νταν, επικεφαλής της έρευνας, το φαινόμενο της "γυναίκας-κυνηγού" που προτιμά νέους και ωραίους για συντρόφους της δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, είναι προϊόν της προβολής των μέσων μαζικής ενημέρωσης και δεν αντιστοιχεί με την εξέλιξη των σχέσεων ανδρών και γυναικών.

Χωρισμένος με παιδιά

Όταν σου είπε πως έχει παιδιά από το προηγούμενο γάμο του, τυφλή από έρωτα, δεν το αντιμετώπισες σαν πρόβλημα. Όταν όμως αντί για την ταινία που ήθελες να δεις κατέληξες μεσημεριάτικα να βλέπεις παιδικά DVD άρχισαν να σε ζώνουν τα φίδια. Μήπως δεν είναι αυτή η σχέση που ονειρευόσουν; Κι όμως υπάρχουν τρόποι προσέγγισης.
Εκείνη είναι νέα, ωραία, και διαθέσιμη. Εκείνος πολυάσχολος, με ένα διαζύγιο στο ενεργητικό του και με παιδιά. Εκείνη λέει πως δεν την νοιάζει. Εκείνος όμως ξέρει πως δεν θα είναι εύκολο και αποφεύγει τους ενθουσιασμούς. Πέντε μέρες κατά την εργάσιμη εβδομάδα γίνεται γλέντι τρικούβερτο. Μέχρι που φτάνει το σαββατοκύριακο. Εκείνη τότε πρέπει να εξαφανιστεί από το σπίτι του. Και να σβήσει πίσω της οποιοδήποτε ίχνος. Εκείνος ξέρει πως κάτι πάλι θα αφήσει πίσω της. ένα κραγιόν, τη λοσιόν ντεμακιαζ, τις σερβιέτες της. Όπως τότε που ξέχασε το μπλουζάκι και τα παιδιά το είδαν. Και ρώτησαν. Γιατί μπαμπά έχεις στο σπίτι σου ένα κοριτσίστικο ρούχο; Επειδή η απάντηση ήταν δύσκολη αποφάσισε να τους τη γνωρίσει. Και από τότε τα σαββατοκύριακα εκείνη τα περνάει οικογενειακά. Τα πρωινά της Κυριακής ενώ θέλει να μείνει στο κρεβάτι μέχρι το μεσημέρι ετοιμάζει τηγανίτες. Το μεσημέρι βγαίνουν όλοι μαζί για φαγητό, τα απογεύματα παριστάνει τη Μαίρη Πόπινς στα καρουσέλ του λούνα- παρκ και το βραδάκι ρίχνει μια ματιά στις ασκήσεις των μαθηματικών της μεγάλης του κόρης. Εκείνος αισθάνεται υπέροχα και πλήρης με τη γυναίκα που βρίσκει τα παιδιά του αξιολάτρευτα. Εκείνη όμως μέσα της βράζει. Γιατί να ζει σαν παντρεμένη με παιδιά όταν το μόνο που θέλει είναι ο έρωτας και η ξενοιασιά; Και έχει δίκιο. Αλλά και εκείνος έχει δίκιο. Και τα παιδιά του έχουν δίκιο. Δυστυχώς όμως υπάρχουν καταστάσεις πέρα από το δίκιο και το άδικο. Καταστάσεις που απαιτούν ευθύνες, αποφάσεις και προσεκτικούς χειρισμούς.
Η ζωή σε δύο πράξεις.
Εάν τα βρήκε σκούρα η Τζούλια Ρόμπερτς στη γνωστή ταινία με τα παιδιά του Εντ Χάρις, η κατάσταση στη πραγματική ζωή είναι ακόμη πιο περίπλοκη. Το να κερδίσεις τα παιδιά του εξαρτάται κυρίως από ένα πρόσωπο: Εσένα. Και πάλι όσο καλή θέληση και να δείξεις τίποτε δεν μπορεί να εγγυηθεί επιτυχία. Οι άνδρες πιστεύουν, εντελώς λανθασμένα, πως οι γυναίκες έχουν ένστικτο με τα παιδιά, γι αυτό και τις αφήνουν μόνες να βγάλουν από τη φωτιά τα κάστανα. Η πρώην σύζυγος δεν αποκλείεται να κάνει ότι πέρνά από το χέρι της για να μην δέσει το γλυκό, εάν στο μεταξύ εκείνη δεν έχει δέσει σε κάποια σχέση και το κυριότερο τα ίδια τα παιδιά το πιθανότερο είναι να σε κοιτάζουν με μισό μάτι.
Είναι δικαιολογημένο. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι τα παιδιά του αντιμετώπισαν ένα διαζύγιο και αισθάνονται χαμένα, μπερδεμένα και υπεύθυνα γι αυτό. Φυσικά και δεν είναι αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί η παιδική φύση. Επιπλέον η εμπειρία δείχνει πως τα παιδιά των χρισμένων έχουν την τάση να προστατεύουν τους γονείς τους. Κοντά τους θα περάσεις την δυσκολότερη εξεταστική της ζωής σου. Όσο μικρότερα είναι τόσο πιο απλά γίνονται τα πράγματα. Θέλουν από σένα παιχνίδι, υπομονή, φροντίδα και καλή διάθεση. Εκεί όμως που αρχίζει το θέμα να περιπλέκεται είναι όταν τα παιδιά πλησιάσουν στην εφηβεία και γνωρίζουν τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες των μεγάλων. Δεν υπάρχει περίπτωση τότε να μην σε δουν ανταγωνιστικά κυρίως αν ο μπαμπάς είναι φουλ ερωτευμένος και λιώνει με το που σε κοιτάζει
Συνεπώς βρίσκεσαι μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις γι αυτό:

-Μην δεχτείς να γνωρίσεις τα παιδιά του εάν πρώτα δεν έχεις ξεκαθαρίσει που θέλεις να πας με αυτόν άνδρα. Εάν τον αντιμετωπίζεις σαν μια πρόσκαιρη αν και ευχάριστη περιπέτεια τα ανήλικα καλό είναι να βρεθούν μακριά από αυτό. Σεβάσου τον χρόνο που διαθέτει σε αυτά και ποτέ μα ποτέ μην του γκρινιάξεις για τις ώρες που στερεί από σένα για να βρεθεί κοντά τους. Πάρε απόφαση πως τα σαββατοκύριακα θα βγαίνεις με τις φίλες σου. Αποδέξου το γεγονός πως τα Χριστούγεννα δεν θα τον αγκαλιάσεις κάτω από τι γκι και το Πάσχα θα λείπεις από κοντά του όταν μαζεύει τα φιλιά της αγάπης. Το καλοκαίρι θα κάνεις περιοριστείς να του στέλνεις μηνύματα όταν θα οργώνεις τα νησιά του Αιγαίου ενώ εκείνος θα βρίσκεται σε μια ρηχή ακτή παίζοντας με κουβαδάκια. Σύμφωνοι, η σχέση δεν θα είναι πλήρης αλλά θα είναι έντιμη, ισότιμη, ξεκάθαρη και αξιοπρεπής.
-Εάν αυτός ο άνδρας είναι ο έρωτας της ζωής σου τότε έχει έρθει η στιγμή για τη μεγάλη σου μάχη. Μην παραστάνεις τη ξετρελαμένη με τα παιδιά του για να τον ευχαριστήσεις . Δώσε στα πράγματα χρόνο και απλώς πλησίασε τα. Δεν είναι υποχρεωτικό να τα αγαπήσεις σα να ήταν δικά σου αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τα σεβαστείς. Εξάλλου οι καλύτερες και πιο ισορροπημένες σχέσεις περνούν από τον δρόμο του σεβασμού και της κατανόησης. Βγείτε μαζί, άκουσε ότι και αν έχουν να σου πουν και απόφυγε τις υπερβολές. Τα παιδιά αισθάνονται αμήχανα μπροστά σε εκδηλώσεις λατρείας από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλά. Μην τους κάνεις πολύ ακριβά και πολύ ξεχωριστά δώρα, μην τα φλομώσεις στους επαίνους και τα κομπλιμέντα γιατί θα νιώσουν πως εκβιάζεις για τη συμπάθεια και την αποδοχή τους. Τα μικρά είναι αμείλικτα και οι ερωτήσεις που θα σου κάνουν για τη σχέση σου με τον μπαμπά τους θα ξεπεράσουν τα όρια της διακριτικότητας. Προσπάθησε να απαντήσεις με ειλικρίνεια λαμβάνοντας όμως πάντα υπόψιν την ηλικία τους και πόσα από αυτά είναι σε θέση να καταλάβουν. Μην κρύψεις την αγάπη σου για εκείνον αλλά δείξε τους πως χωρούν και αυτά μέσα σε αυτήν. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τους αφιερώσεις χρόνο. Στρώσου σε χαλί να παίξεις με τουβλάκια, διάβασε τους παραμύθια ή πάρε και επιπλέον πρωτοβουλίες όπως να τα μάθεις κολύμπι ή ποδήλατο. Ότι και να κάνεις όμως θα πρέπει να συμμετέχεις σε αυτό με όλη σου την καρδιά.
-Η σχέση που έχει κάποιος με ένα άλλον άνθρωπο είναι μοναδική. Το ίδιο ισχύει και για ένα πάτερα με τα παιδιά του. Το τελευταίο που σου χρειάζεται είναι να βρεις χώρο ώστε να μπεις ανάμεσα τους. Αυτό δεν θα σου το συγχωρήσουν ούτε αυτός ούτε και εκείνα. Όταν δεις πως θέλουν να έχουν με εκείνον τις δικές τους στιγμές θα πρέπει να αποσυρθείς από τη προσκήνιο χωρίς κατεβασμένα μούτρα. Μην πάρεις το μέρος τους αν εκείνος τα μαλώσει. Θα πιστέψουν πως τον αμφισβητείς. Ούτε όμως και να ταχθείς στο δικό του. Θα νιώσουν πως κάνατεσυμμαχία εναντίον τους. Εάν έχεις γνώμη θα τη κρατήσεις για τον εαυτό σου εκτός και να σου ζητηθεί να την εκφράσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αλήθεια λέγεται μεπροσοχή και σε πολύ χαμηλούς τόνους. Στο κάτω- κάτω η ανατροφή τους δεν είναι δουλειά σου. Αυτό αφορά τον πατέρα και την μητέρα τους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει να σφυρίζεις αδιάφορα στις κρίσεις. Η διακριτικότητα και η ευγένεια θα είναι σύμμαχοι σου όχι μόνο τον πρώτο καιρό, αλλά συνέχεια.
-Μη διανοηθείς να παίξεις την μαμά νο2 ή ακόμη χειρότερα μην την κατηγορήσεις ποτέ μπροστά τους. Ότι και να χτίσατε μαζί με προσοχή θα καταρρεύσει στη στιγμή. Ακόμη και αν νιώσεις τη ζήλια να σε πνίγει, δεν αποκλείεται τα παιδιά να σε αναστατώσουν με ιστορίες από τη κοινή τους ζωή δεν θα πρέπει να του δείξεις την ταραχή σου αλλά να την κάνεις γαργάρα ώστε να συμμεριστείς τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους. Είναι βέβαιο πως αυτές οι στιγμές θα τους λείπουν τρομερά και εσύ δεν είσαι σε θέση να της υποκαταστήσεις, ούτε και πρέπει. Με τον αγαπημένο σου μπορείς να το συζητήσεις αλλά και πάλι αφού το έχεις προηγουμένως επεξεργαστεί μέσα σου. Ο στόχος σου είναι να γίνεις φίλη με τα παιδιά του. Ένας άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης τους με τον οποίο περνούν ευχάριστα και χωρίς προβλήματα τον καιρό τους.
-Εάν μέσα στους στόχους σου είναι να κάνεις δικά, σου παιδιά θα πρέπει να το ανακοινώσεις από νωρίς στον αγαπημένο σου. Εάν εκείνος συμφωνήσει δώστε ένα περιθώριο στα πράγματα πριν δημιουργήσετε τη δική σας οικογένεια αφού όμως πρώτα έχετε κατακτήσει τα βασικά με τα δικά του παιδιά. Θα χρειαστεί να τα προετοιμάσετε και να τα πείσετε πως το να έρθει στο σπίτι ένα ακόμη πλάσμα αυτό δεν θα σημαίνει πως θα τα αγαπάτε και θα τα φροντίζετε λιγότερο. Εάν όμως εκείνος δεν θέλει πια να ακούσει λέξη για εγκυμοσύνες, πάνες, μπιμπερό και καροτσάκια και για σένα η τεκνοποίηση προτεραιότητα τότε απλά αυτός ο άνδρας δεν είναι κατάλληλος. Θα πρέπει να τον αποχαιρετήσεις. Είναι δικαίωμα σου να επιχειρήσεις να βρεις αυτό που στα αλήθεια ζητάς.

Ο διαλογισμός διδάσκει (και) καλούς τρόπους

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Μια τεχνική διαλογισμού, ονόματι Ολιστική Εκγύμναση Σώματος-Νου (Ιntegrative Βody-Μind ΤrainingΙΒΜΤ), βελτιώνει εντυπωσιακά την ανθρώπινη συμπεριφορά καθώς επιδρά σε κέντρα του εγκεφάλου τα οποία συνδέονται με τον θυμό και τους μηχανισμούς που οδηγούν στη σύγκρουση. Με άλλα λόγια μας βοηθάει να γίνουμε «καλύτεροι άνθρωποι» και πιο συνεργάσιμοι με τους άλλους επιδρώντας όχι μόνον στα συναισθήματα αλλά και στη συμπεριφορά μας.

Εντεκα ώρες εξάσκησης της τεχνικής αυτής ήταν αρκετές για να παράγουν θεαματικά αποτελέσματα σε 45 φοιτητές του Πανεπιστημίου του Ορεγκον στις ΗΠΑ το οποίο διεξήγαγε σχετική έρευνα. Οι μισοί εξασκήθηκαν στην τεχνική ΙΒΜΤ ενώ οι άλλοι μισοί έκαναν απλά ασκήσεις χαλάρωσης. «Κάποιος που εξασκεί αυτό το είδος διαλογισμού μπορεί και βρίσκει ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει πολύ καλύτερα την οργή και την επιθετικότητα» επισημαίνει ο ψυχολόγος και καθηγητής Μάικλ Πόσνερ, εκ των επικεφαλής της έρευνας.

«Πιστεύουμε ότι η νέα αυτή διαπίστωση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας και της νευροεπιστήμης» δηλώνει ο δρ Γι-Γιουάν Τανγκ από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο στο Ντάλι της Κίνας.

Το είδος αυτό διαλογισμού το οποίο βελτιώνει αρκετά τη συγκέντρωση και μειώνει σχετικά το άγχος σε μόλις πέντε ημέρες ανάγεται στην κινεζική ιατρική και στην αντίληψη των ταοϊστών και των κομφουκιανών περί αρμονίας του ανθρώπου με τη φύση. Αντίθετα, άλλες τεχνικές συχνά παίρνουν χρόνια ώσπου να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα τόσο στη φυσική κατάσταση όσο και στην ψυχολογία του ατόμου.

Η ΙΒΜΤ συνδυάζει διάφορες «ασκήσεις», όπως η σωματική χαλάρωση, ο έλεγχος της αναπνοής και η εστίαση της προσοχής σε κάθε είδους συναίσθημα, που στόχο έχουν την ισορροπία σώματος και πνεύματος. Για την εκμάθηση της ΙΒΜΤ κυκλοφορούν ειδικά CD με σχετικές οδηγίες οι οποίες όμως δεν αρκούν για τη αφομοίωσή της. Ο ρόλος ενός καλού εκγυμναστή θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός καθώς κάθε κίνηση του σώματος πρέπει να έχει συγκεκριμένο αντίκτυπο στην ψυχολογία και στις συναισθηματικές αντιδράσεις κάθε εκγυμναζόμενου ξεχωριστά.

Την Ολιστική Εκγύμναση Σώματος-Νου έχουν επιλέξει χιλιάδες Κινέζοι για την άσκησή τους με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι η εξάσκηση της ΙΒΜΤ προβλέπεται και για τα παιδιά, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει ιδίως όσα έχουν προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς.

Παλαιότερα η ίδια ομάδα αμερικανών ακαδημαϊκών είχε συμπεράνει ότι ο διαλογισμός μειώνει τα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και κούρασης. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο διαλογισμός επηρεάζει ιδιαίτερα την περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται κογχομετωπιαίος φλοιός. Δυσλειτουργίες στην περιοχή αυτήν έχουν συνδεθεί με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, την άνοια, την κατάθλιψη, τον πανικό, τη σχιζοφρένεια και πολλές ακόμη διαταραχές. Το ζητούμενο τώρα για τους ερευνητές είναι να βρουν αν με την περισσότερη εξάσκηση της τεχνικής ΙΒΜΤ αυξάνεται το μέγεθος του κογχομετωπιαίου φλοιού. Αν αυξάνεται, πιθανολογείται ότι διευρύνονται οι δυνατότητες αντιμετώπισης και άλλων προβλημάτων όπως το στρες και η αίσθηση της καθημερινής κόπωσης που συνοδεύουν πολλούς, ιδίως εργαζόμενους, στον δυτικό κόσμο. TO BHMA

Τα θυμάμαι όλα επειδή κοιμάμαι και ονειρεύομαι

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Ενας χορταστικός και γεμάτος όνειρα ύπνος κάθε βράδυ είναι το «κλειδί» για την καλή μνήμη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν επιστήμονες που συμμετείχαν στο 118ο Συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας στο Σαν Ντιέγκο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο ύπνος, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της φάσης RΕΜ («Rapid Εye Μovement», φάση ταχέων κινήσεων των οφθαλμών, όταν τα όνειρα είναι πιο «ζωντανά»), είναι πολύ σημαντικός για την ανάπτυξη των μηχανισμών της μνήμης, είπε η ερευνήτρια Σάρα Μέντνικ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Σαν Ντιέγκο.

Και εξήγησε: «Τα όνειρα μας βοηθούν να παγιώσουμε τα γεγονότα στη μνήμη μας, να τα κατατάξουμε και τα κατανοήσουμε καλύτερα. Γι΄ αυτό όσοι άνθρωποι ονειρεύονται καταφέρνουν καλύτερα να θυμούνται πληροφορίες και να συνδέουν μεταξύ τους γεγονότα όταν είναι ξύπνιοι». Η κυρία Μέντνικ τόνισε μάλιστα ότι η «επαναφόρτιση» με έναν ελαφρύ υπνάκο δεν προσφέρει ανάλογο αποτέλεσμα με εκείνον του κανονικού, βραδινού ύπνου.

Συνήθως κατά τον βραδινό ύπνο βιώνουμε τέσσερις ως πέντε φάσεις RΕΜ, οι οποίες στο τέλος της νύχτας γίνονται μεγαλύτερες σε διάρκεια. Αυτό σημαίνει ότι ένας ενήλικος που κοιμάται λιγότερο από οκτώ ώρες κάθε βράδυ (επομένως ο RΕΜ ύπνος του είναι ανεπαρκής) σταδιακά αδρανοποιεί την ικανότητα του εγκεφάλου του για δυνατή μνήμη. Παρ΄ ότι η φάση RΕΜ δεν κατηγοριοποιείται ως βαθύς ύπνος, επιτυγχάνεται μόνο όταν ο εγκέφαλος έχει περάσει από τα στάδια του βαθέος ύπνου. Οι επιστήμονες έδειξαν σε εθελοντές που συμμετείχαν στην έρευνα ομάδες τριών λέξεωνόπως «μπισκότο», «καρδιά» και «δεκαέξι»- και τους ζήτησαν να βρουν μία τέταρτη λέξη που να συνδέει κάθε τριάδα (σε αυτό το παράδειγμα η σωστή απάντηση στην αγγλική γλώσσα είναι είναι το επίθετο γλυκός- «sweet»). Οι εθελοντές εξετάστηκαν μία φορά το πρωί και μία το απόγευμα. Στο μεταξύ κάποιοι κοιμήθηκαν φθάνοντας σε φάση RΕΜ ύπνου, κάποιοι σε φάση μη RΕΜ, ενώ οι υπόλοιποι απλώς ξεκουράστηκαν. Οι τελευταίοι, μαζί με εκείνους που έφθασαν έως την πρώτη φάση του μη RΕΜ ύπνου, δεν παρουσίασαν βελτίωση στα αποτελέσματα του τεστ, ενώ η ομάδα που έφθασε σε ύπνο RΕΜ βελτίωσε τις πρωινές της επιδόσεις κατά 40%. Η δρ Μέντνικ πιστεύει ότι η δημιουργία συσχετισμών μεταξύ προηγουμένως ασύνδετων πληροφοριών στον εγκέφαλο ενισχύεται από τις νευρολογικές διεργασίες κατά τη διάρκεια του ύπνου RΕΜ. «Ο ύπνος RΕΜ είναι απαραίτητος προκειμένου να συγκεντρώσουμε όλες τις πληροφορίες που δεχόμαστε σε καθημερινή βάση και να τις μετατρέψουμε σε μνήμες που θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αργότερα» τόνισε η δρ Μέντνικ.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: σύμφωνα με τον καθηγητή ψυχολογίας Ντάνιελ Σάκτερ, ο οποίος μαζί με τους συναδέλφους του από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ παρουσίασε τη δική του έρευνα στο συνέδριο, οι ανθρώπινες αναμνήσεις μάς βοηθούν να οραματιστούμε το μέλλον. Ο κ. Σάκτερ, χρησιμοποιώντας απεικονιστικές μεθόδους του εγκεφάλου, βρήκε ότι η ικανότητα να θυμόμαστε γεγονότα του παρελθόντος σχετίζεται άμεσα με την ικανότητα να «φανταζόμαστε» γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ακόμη, και μάλιστα κατά κάποιο τρόπο να «προσομοιώνουμε» στον εγκέφαλό μας αυτά τα μελλοντικά περιστατικά. ΤΟ ΒΗΜΑ

Απιστούν οι άνδρες που βγάζουν λιγότερα

Όταν ο άνδρας βγάζει λιγότερα χρήματα από τη σύντροφό του είναι πιο πιθανό να την απατήσει. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα για την απιστία που παρουσιάζεται στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Συλλόγου Κοινωνιολογίας στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όπως εξηγεί μάλιστα η κοινωνιολόγος Κριστίν Μουνς, από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ, η απιστία ίσως είναι ένας τρόπος για να αποκαταστήσουν οι άνδρες με τα χαμηλά εισοδήματα - σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των συντρόφων τους-τον ανδρισμό τους, που στα μάτια τους απειλείται.

«Το γεγονός ότι ένας άνδρας κερδίζει λιγότερα χρήματα από τη σύντροφό του μπορεί να απειλεί την αρσενική του ταυτότητα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή αντίληψη που θέλει τους άνδρες να είναι αυτοί που προσφέρουν στην οικογένεια», προσθέτει η Μουνς.

«Η σύνδεση αυτή (μεταξύ εισοδημάτων και απιστίας) είναι πιο έντονη σε κάποιες πληθυσμιακές ομάδες που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην παραδοσιακή έννοια το ανδρισμού, όπως οι άνδρες που κατάγονται από τη Λατινική Αμερική», υπογραμμίζει η ερευνήτρια.

Αποκαλύπτει επίσης ότι αν η γυναίκα είναι αυτή που φροντίζει για τις ανάγκες της οικογένειας, τότε είναι πιο πιθανό να απατήσει τον σύντροφό της. Αντίθετα, αν μία γυναίκα εξαρτάται οικονομικά από τον σύζυγό της είναι λιγότερο πιθανό να τον απατήσει.

Πάντως, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους θέσης, οι γυναίκες είναι δύο φορές λιγότερο πιθανό να απατήσουν το σύντροφό τους σε σχέση με τους άνδρες. Σύμφωνα με την έρευνα, σε μία χρονική περίοδο έξι ετών το 6,7% των ανδρών απάτησε τη σύντροφό του, σε αντίθεση με το 3,3% των γυναικών.

Οταν οι σχέσεις πάνε... διακοπές

Διακοπές με φίλους και όλη τη μέρα «άραγμα» ή διακοπές με τη σύζυγο και τα παιδιά; Για κάποιους οι χωριστές διακοπές είναι κάτι το αδιανόητο. Σε άλλους τους έχει περάσει η ιδέα από το μυαλό. Μερικοί το έχουν κιόλας τολμήσει. Τι γίνεται όμως όταν οι σύντροφοι επιστρέψουν από τις χωριστές διακοπές; Η σχέση τους αναθερμαίνεται; Oλα είναι όπως πριν ή, μια και οι βαλίτσες είναι ήδη έτοιμες αποφασίζουν να τις ανοίξουν σε... άλλο σπίτι;

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, τα ζευγάρια που κάνουν διακοπές χώρια συνήθως στιγματίζονται, αφού συχνά οι περισσότεροι ταυτίζουν τις χωριστές διακοπές ακόμη και με την επιθυμία για... απιστία. Κι όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι χωριστές διακοπές θεωρούνται επιτακτική ανάγκη, λειτουργούν θετικά και μπορούν να απoσυμφορήσουν ένα τεταμένο οικογενειακό κλίμα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο, όπως υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι, είναι να υπάρχει κατανόηση, σεβασμός και επικοινωνία στο ζευγάρι, παρά τα όποια προβλήματα. Ο Μάριος Δ. και η Ιωάννα Π., ηλικίας γύρω στα 35 και παντρεμένοι 7 χρόνια χωρίς παιδιά, είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζουν προβλήματα στη σχέση τους.
Τα καβγαδάκια, για ασήμαντους κυρίως λόγους, στήνονταν σε καθημερινή βάση και οι κόντρες τους πολλές φορές έφερναν σε αμηχανία όσους τύχαινε να είναι παρόντες σε αυτές.
Πέρυσι το καλοκαίρι, αποφάσισαν από κοινού να ακολουθήσουν διαφορετικούς προορισμούς στην άδειά τους θέλοντας να δοκιμάσουν τη σχέση τους. Και δεν τους βγήκε σε κακό. «Πήγα με παλιούς συμμαθητές μου στη Φολέγανδρο και ομολογώ πως τις πρώτες δύο μέρες ένιωσα ελεύθερος. Αποτίναξα από πάνω μου την πίεση και το βάρος των καβγάδων. Από την τρίτη μέρα όμως συνειδητοποίησα πως δεν είχα θέση σε αυτή την αντροπαρέα. Μου έλειπε η Ιωάννα. Ενιωθα μόνος.
Εβλεπα τα άλλα ζευγάρια και αναζητούσα την παρέα της. Κατάλαβα πως τα προβλήματά μας δεν ήταν σοβαρά. Οταν γύρισα πίσω, μου είπε η γυναίκα μου πως και εκείνη το ίδιο είχε νιώσει. Και αποφασίσαμε να περάσουμε μαζί το υπόλοιπο της καλοκαιρινής μας άδειας. Πήγαμε στη Σαντορίνη και μου φάνηκε πως περάσαμε πιο ωραία ακόμη και από το γαμήλιο ταξίδι. Βέβαια, το κρύψαμε από τους γονείς μας πως αρχικά πήγαμε διακοπές χώρια, γιατί δεν θα το καταλάβαιναν, θα πίστευαν πως πάμε για διαζύγιο ή πως κάποιος από τους δυο μας έχει βρει άλλο ταίρι», εξομολογείται ο Μάριος στο «Εθνος».
«Φυσιολογικό»Αλλος για Κουφονήσια κίνησε και άλλος για Αμοργό. Η 27χρονη Γεωργία Λ. και ο 30χρονος Πέτρος Τ. έχουν ένα αγοράκι ενός έτους και παντρεύτηκαν μόλις τον περασμένο Ιούνιο.
Πέρασαν το ταξίδι του μέλιτος στην Ισπανία και τώρα ετοιμάζουν βαλίτσες για τα ελληνικά νησιά. Η Γεωργία αναχωρεί την επόμενη εβδομάδα για Κουφονήσια με τις φίλες της και ο Πέτρος για Αμοργό με τους δικούς του φίλους.
Οπως λέει στο «Εθνος» το ζευγάρι, που δηλώνει ερωτευμένο, οι χωριστές διακοπές είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και δεν σημαίνει πως όταν κάποιος παντρεύεται πρέπει να... κατεβάζει τα ρολά.
Η γνώμη των ειδικών
Μπορεί να λειτουργήσουν λυτρωτικά όταν είναι τεταμένη η κατάσταση
Σε πολλές περιπτώσεις, οι διακοπές χωρίς τον σύντροφο μπορεί ακόμη και να επιβάλλονται, σύμφωνα με την κ. Χριστίνα Αντωνοπούλου, επίκουρο καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ψυχολόγο - κοινωνιολόγο.
«Οι χωριστές διακοπές μπορούν να λειτουργήσουν λυτρωτικά, όταν οι σχέσεις στο ζευγάρι είναι τεταμένες. Οταν ένα ζευγάρι αντιμετωπίζει προβλήματα και νιώθει καταπίεση μπορεί να οδηγηθεί στο διαζύγιο, στον χωρισμό. Καλό θα ήταν λοιπόν στις διακοπές οι σύντροφοι αυτοί να αποστασιοποιηθούν, να νιώσουν ελεύθερα για να αποφορτιστεί η ατμόσφαιρα.
ΕπιθυμίαΕτσι, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ξανά η επιθυμία για τον άλλον. Δεν πρέπει να είμαστε καχύποπτοι απέναντι στις χωριστές διακοπές. Δεν ακολουθούμε απαραίτητα διαφορετικούς προορισμούς και διαφορετικές παρέες για να απατήσουμε. Μπορεί μετά τις χωριστές διακοπές μία σχέση να γίνει πιο δυνατή και πιο επιθυμητή», διευκρινίζει η ψυχολόγος - κοινωνιολόγος. Οσον αφορά τις περιπτώσεις που οι σύντροφοι / σύζυγοι δηλώνουν... «πολιτισμένοι» και πως έχουν... «ελεύθερη» σχέση, η κ. Αντωνοπούλου κάνει λόγο για επιδερμικές σχέσεις, που συχνά οδηγούνται στον χωρισμό. «Είναι υποκριτικό, αφελές και φανερώνει πως δεν υπάρχει σεβασμός στη σχέση», τονίζει.
Ρούλα Γιακοπούλου ΕΘΝΟΣ

Η δικαίωση της Τζέιν Φόντα

Μετά την Iyengar Yoga, τη Hatha Yoga, τη Yoga Acrobat, τη Yoga Ballet καιτονεπιτυχημένοσυνδυασμό Yoga και Pilates, τα Callanetics, εξαιρετικάδημοφιλήστηδεκαετίατου ’80 (πούλησαντόσεςκασέτες, όσεςηαεροβικήτης ΤζέινΦόντα), ήρθανπάλιστοπροσκήνιο, γιανακάνουντη Madonna, τον Sting, τον Nicholas Cage καιτην Geri Halliwell, φανατικούςθαυμαστέςτης yoga, νααλλάξουνπλεύσηεκγύμνασης. Και ενώ η εποχή της γυμναστικής με βιντεοκασέτα έτεινε να θεωρηθεί passe, τα δεδομένα ανατρέπονται, και η μετά - Μπαρμπαρέλα εποχή που αποθέωσε την Τζέιν Φόντα να ασκείται σε αεροβικούς ρυθμούς μέσα από τους δέκτες της τηλεόρασης την δεκαετία του ’80, αναβιώνει. Σε πιο ήπιους τόνους πλέον, και με dvd, επειδή τα βίντεο έχουν αποσυρθεί, τα Callanetics διδάσκουν ένα ανανεωμένο είδος γυμναστικής άσκησης που υπόσχεται χωρίς να χύσετε τόνους ιδρώτα, να δείξετε 10 χρόνια νεότερη, μέσα σε 10 μόλις ώρες.
Τι είναι
H Callan Pinckney δημιούργησε την συγκεκριμένη άσκηση λόγω των δικών της προβλημάτων υγείας που αντιμετώπισε, όταν επέστρεψε ύστερα από μεγάλη περιπλάνησή της στην Αφρική και έλλειψη άσκησης περίπου 10 χρόνια, το 1972, στην Αμερική. H Callan γεννήθηκε με σχολίωση, πρόβλημα στα γόνατα και ένα γοφό ψηλότερο από τον άλλον κι έψαχνε τρόπο για να ασκηθεί, να αυξήσει την ευλυγισία της, να ενδυναμώσει το σώμα της και να περιορίσει τους πόνους που είχε στη μέση και στην πλάτη. Έτσι, τροποποίησε τις ασκήσεις του μπαλέτου, ώστε να γυμνάζεται αποτελεσματικά, χωρίς να καταπονεί το σώμα της Στην ουσία, πρόκειται για έναν συνδυασμό διαλογισμού και κινήσεων. Όταν ολοκληρώσετε τις καθιερωμένες ασκήσεις, θα νιώσετε ευεξία να σας πλημμυρίζει. Δουλεύει βαθιά τους μυς και έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το αυθεντικό πρόγραμμα περιλαμβάνει φωτογραφίες με μαθητές της Callan που τους δείχνουν πριν από τα Callanetics και μετά. Οι ασκήσεις εκτελούνται με αργές και απαλές κινήσεις, αλλά με μεγάλο αριθμό επαναλήψεων. Η τακτική εξάσκηση θα σας βοηθήσει να φτάσετε στον στόχο σας γρήγορα, απλά και, πάνω από όλα, με ασφάλεια. Κατά την εκτέλεση των ασκήσεων δεν πραγματοποιούνται αναπηδήσεις, γεγονός που κάνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκγύμνασης ασφαλές ακόμα και για άτομα που αντιμετωπίζουν μυοσκελετικά προβλήματα.
Τα υπέρ
- Εξαλείφει το διπλοσάγονο.
- Βελτιώνει τη στάση του σώματος.
- Ανορθώνει το στήθος.
- Απομακρύνει τα «ψωμάκια».
- Βοηθάει ώστε να αποκτήσετε επίπεδο στομάχι.
- Σφίγγει τους γλουτούς.
- Γραμμώνει και συσφίγγει τα μπράτσα.
- Μειώνει τη γενική μάζα του σώματος και του ποσοστού του λιπώδους ιστού στο σώμα περίπου κατά 6% και 16% αντίστοιχα.
- Μειώνει την περίμετρο της μέσης περίπου κατά 7% και τη περίμετρο των γοφών περίπου κατά 8%.
- Βελτιώνει την ευλυγισία, τη δύναμη και την αντοχή.
- Μειώνει την ανησυχία, ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητας περίπου κατά 11% και της περιστασιακής ανησυχίας περίπου κατά 18%.
Τα πρώτα αποτελέσματα
Τις πρώτες 20 ώρες θα δείτε σημαντικές αλλαγές στην κοιλιά, στους γλουτούς και στους γοφούς. Στην αρχή θα χρειαστεί να ασκείστε 2 - 3 φορές την εβδομάδα, αλλά αργότερα η συντήρηση δεν απαιτεί πάνω από 1 επίσκεψη την εβδομάδα.
Ασκηθείτε στο σπίτι
Στο www. amazon. com θα μπείτε στον θαυμαστό κόσμο των «Callanetics», από όπου μπορείτε να παραγγείλετε το κατάλληλο dvd για εσάς.
1. Callanetics: 10 years younger in 10 hours
Η εμπνεύστρια Callan Pinckney, συγγραφέας και του επαναστατικού βιβλίου Callanetics, που έχει γίνει best seller στην Αμερική και πρώτο στις επιλογές των «New York Times», επιδεικνύει προσωπικά το «πνευματικό της παιδί». Με μια ώρα την εβδομάδα, υπόσχεται μέσα σε 10 εβδομάδες να δείχνετε 10 χρόνια νεότερη.
2. Beginning Callanetics
Επιλέξτε το στην περίπτωση που δεν διαθέτετε ευλυγισία ή μόλις ξεκινήσατε να μαθαίνετε τη μέθοδο. Πρόκειται για 30λεπτα μαθήματα και είναι πολύ πιο εύκολα και σε πιο αργό ρυθμό, ιδανικά για όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

3. Super Callanetics
Ακριβώς το επόμενο στάδιο. Σε αυτό το dvd θα διδαχτείτε τις ακριβείς πόζες Callanetics, ενώ θα βελτιώσετε σημαντικά την ευλυγισία και το σχήμα του σώματός σας.
4. AM/PM Callanetics
Ένας συνδυασμός ασκήσεων από το DVD των original Callanetics και του Super Callanetics για πρωινές και απογευματινές ασκήσεις ρουτίνας που μπορείτε εύκολα να εντάξετε στο καθημερινό σας πρόγραμμα.
Για τις πιο ενημερωμένες
Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και προπονήτρια, η συγγραφέας του βιβλίου Εύα Σαμπροβαλάκη, γεννήθηκε, μεγάλωσε, ζει και εργάζεται στο Ηράκλειο Κρήτης και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της στην Ακαδημία Αθλητισμού Σόφιας. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της «Callanetics για όλους» (Εκδόσεις «Θέσις») παραθέτει ένα πρόγραμμα ασκήσεων που απευθύνεται σε γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω.
Ελευθερία Καμπούρογλου
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

Greek lovers: Μύθοι και αλήθειες που... τσούζουν

Ενα είναι σίγουρο: οι περίφημοι Eλληνες εραστές έχουν κάνει άνω κάτω τις έρευνες που γίνονται παγκοσμίως, αλλά και εμάς που τους έχουμε δίπλα μας. Οσο για την ελπίδα βελτίωσης της σχέσης μας μαζί τους; Κάποιο φως φαίνεται στον ορίζοντα, σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, λόγω της... οικονομικής κρίσης. Να και κάτι καλό...

Της Ολγας Μπατή

Είναι πολλοί εκείνοι που ακόμα θυμούνται τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 1970... Τα κυκλαδίτικα νησιά έπλεαν μέσα σ' ένα εκτυφλωτικό φως, σαν βαρκούλες έτοιμες να κάνουν το δικό τους ταξίδι. Για επιβάτες είχαν ένα πολύχρωμο πλήθος απ' όλον τον κόσμο και για πλήρωμα εκείνα τα στιβαρά αγόρια με τα ηλιοκαμένα κορμιά και την άγια επιθετικότητα που τόσο λάτρεψαν οι τουρίστριες του Βορρά. Τότε όλα τα όριζε ένας πυρετός και ο απόηχος για τις ερωτικές επιδόσεις των Νεοελλήνων έφτασε στα πέρατα του κόσμου.
«Οι αστυνομικοί είναι Βρετανοί. Οι μάγειροι Γάλλοι. Οι μηχανικοί Γερμανοί. Οι εραστές Ελληνες. Και όλα οργανώνονται από τους Ελβετούς»: αυτό το μότο περνούσε για καιρό με χιούμορ στους ταξιδιωτικούς οδηγούς και εμείς περηφανευόμασταν για τις... μεσογειακές μας επιδόσεις.
Ars erotica
Τελικά ο μύθος έγινε μπούμερανγκ και η πίκρα γέμισε τα προτεταμένα στον έρωτα στήθη των Ελλήνων. Ανάλγητες και αποφασισμένες, 15.000 Αυστραλές κλότσησαν τη γενετήσια ορμή του Νεοέλληνα από το μυθικό της βάθρο και την έριξαν στα Τάρταρα. Σε έρευνα που έγινε πριν από λίγο καιρό, τοποθέτησαν τους συμπατριώτες μας στους χειρότερους εραστές του κόσμου, αποκαλώντας τους «γλυκανάλατους». Με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Γάλλους να έρχονται πρώτοι σε προτίμηση και τους Βραζιλιάνους να μας βάζουν κυριολεκτικά τα γυαλιά. Και αν δεν ήταν οι Ρώσοι σε χαμηλότατη θέση, θα βίωνα την απόλυτη εθνική ήττα.
Ο γνωστός σεξολόγος Θάνος Ασκητής ήταν ωστόσο προετοιμασμένος γι' αυτά τα πορίσματα από καιρό. Οπως μου τόνισε: «Ποιος σας είπε ότι οι Ελληνες είναι ιδανικοί εραστές; Ουδέποτε υπήρξαν τέτοιοι. Απλώς η φήμη κατασκευάστηκε από τα πρακτορεία ταξιδίων για εκμετάλλευση των τουριστριών. Μιλάμε για το πρότυπο του ζωώδους, πρωτόγονου και επιθετικού άντρα που την έπεφτε στους ξανθούς περιφερόμενους στόχους σαν καμικάζι». Τον ρώτησα ύστερα αν υπάρχει ακόμα σεξουαλική πείνα στην Ελλάδα και μου απάντησε: «Δεν είναι θέμα πείνας. Είναι θέμα αντίληψης. Η σεξουαλικότητα δεν έχει μέτρο για να τη μετρήσει κανείς. Η σεξουαλικότητα στην ολοκληρωμένη της μορφή είναι θέμα εκπαίδευσης και παιδείας. Μην πω αισθητικής αντίληψης. Στα μεγάλα αστικά κέντρα φαίνεται να έχει χαθεί η ουσιαστική σχέση ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό. Στην περιφέρεια, όμως, οι γονείς λένε ακόμα στο αγόρι ότι η γυναίκα είναι υποδεέστερη από τον άντρα και με βάση αυτήν την αντίληψη μεταβιβάζεται μια πρωτόγονη σεξουαλική δυναμική απέναντι στο κορίτσι. Γενικά ο Ελληνας δεν είναι ακόμα απελευθερωμένος, επειδή δεν έχει κανόνες στην ερωτική του ζωή και είναι ανώριμος».
Ετοιμόρροπο κρεβάτι
«Οσοι αγάπησα με απάτησαν. Οι Ελληνες άντρες είναι μια περίεργη φυλή», δήλωσε παλιότερα στη ΓΥΝΑΙΚΑ η Ζωή Λάσκαρη. Οντως ανήκουν σε περίεργη φυλή, αφού είναι ακόμα σε θέση να τινάζουν τις παγκόσμιες δημοσκοπήσεις στον αέρα. Καθώς μερικές τούς καταβαραθρώνουν, μια έρευνα της Durex περίπου τους δικαίωσε. Σε δημοσκόπηση που έγινε το 2005 σε 41 χώρες και με 317.000 ερωτηθέντες, αποδείχτηκε ότι οι Ελληνες κάνουν περισσότερες φορές σεξ από οποιονδήποτε άλλο λαό στον πλανήτη. Μιλάμε για 138 φορές τον χρόνο, τη στιγμή που ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 103 φορές. Από την άλλη, οι μετρήσεις δείχνουν ότι οι Ελληνες έρχονται τέταρτοι στον κόσμο στην κατανάλωση Viagra. Κοινώς, πάρ' τ' αυγό και κούρεψ' το.
«Ολες αυτές οι κατευθυνόμενες έρευνες γίνονται από φαρμακευτικές εταιρείες και άλλες σχετικές πηγές. Και είναι για γέλια», μου εξήγησε ο κ. Ασκητής. «Κάθε λαός έχει τη δική του κουλτούρα. Οι Ελληνες είναι πιο εξωστρεφείς, οι Γάλλοι πιο νάρκισσοι. Ο Γάλλος θέλει να ντυθεί ωραία, για να πάει στο μπαρ να φλερτάρει. Ο Ελληνας προτιμάει να βγει με τα φιλαράκια, όπως συμβαίνει στις αγέλες των ζώων. Το ζήτημα είναι ότι στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια οι άντρες κάνουν λιγότερο σεξ, γιατί είναι εγκλωβισμένοι στο στρες της οικονομικής επιτυχίας, της αναγνώρισης, της επαγγελματικής καταξίωσης. Πάνω απ' όλα, ο Ελληνας δεν έχει μάθει να δημιουργεί ατμόσφαιρα...».
Ο ξενόφερτος κίνδυνος
Η κοπέλα με τα ροζ ξανθά μαλλιά και το ψηλόλιγνο σώμα πλησιάζει τον πελάτη του μπαρ «The Banality of Evil». Κάθε κίνησή της είναι σαν κρυφό κάλεσμα. Το αρσενικό νιώθει σαν να είναι το κέντρο του κόσμου. «Λιουμπάκι, θα σε παντρευτώ», ψιθυρίζει το θύμα και η νύχτα προχωράει αδιάφορη για όσα συμβαίνουν εντός της. Τόπος το χωριό Κρύα Βρύση, έξω από τα Γιαννιτσά. Στην ίδια περιοχή η κυρα-Διαμάντω καπνίζει το τσιγάρο της. Γύρω της είναι μαζεμένες πολλές γυναίκες. Η Διαμάντω σηκώνει το ποτήρι με τη ρακή. «Πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με τις κόκκινες», φωνάζει και οι άλλες πίνουν εις υγείαν.
«Πολλοί άντρες στη χώρα μας», έμαθα από την ψυχολόγο Μαριέττα Ρήγα, «δεν έχουν ακόμα ξεφύγει από τη γυναίκα-μητέρα. Αυτή που θα εκδηλώσει φροντίδα, υποταγή, ενδιαφέρον, αλλά και θα τους εξουσιάζει σε πολύ κεντρικά σημεία. Είναι οι ίδιοι άντρες που αντιλαμβάνονται τις ξένες από τις ανατολικές χώρες ως ικανές να παίξουν μαζί τους οποιοδήποτε παιχνίδι, αφού ξέρουν με ποιον τρόπο θα χειριστούν τον πελάτη - με ποιον τρόπο θα ανιχνεύσουν τις ψυχικές ανάγκες, τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες, τις ανομολόγητες τάσεις. Αυτές οι γυναίκες παραμένουν -αντίθετα από τις Ελληνίδες, που προσπαθούν να καταξιωθούν επαγγελματικά και κοινωνικά-γυρολόγοι της ζωής, μυρίζονται όπως τα αγρίμια του δάσους τα ανασφαλή αρσενικά (βλέπε Ελληνες) και χτυπούν καίρια. Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο γυναικών που προσφέρει γέλιο, ανεμελιά, αλλά δικαιώνει με περισσή ευκολία και το γνωστό «σύνδρομο της πόρνης» που στοιχειώνει τους άντρες».
Τα είδη των αντρών
«Αγρότης μόνος ψάχνει», μας λέει ένα από τα ριάλιτι που γελοιοποιούν το σεξ και εντοπίζουν το πρόβλημα στην περιφέρεια. Από την άλλη, σίριαλ όπως τα «Μυστικά της Εδέμ» αναδεικνύουν έναν ιδανικό άντρα νέας κοπής, κάποιον ανάμεσα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και στον τρυφερό Ντέιβιντ Κρος της ταινίας «Σφραγισμένα χείλη». Δηλαδή έναν τύπο που ψάχνεται, διεκδικεί, δακρύζει, αναρωτιέται, αλλά στην ουσία παραμένει Ελληναράς με τα όλα του. Γεμάτος πόνο και χαμένες αγάπες όταν αποτύχει. Σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, πρόκειται για έναν τύπο που «γίνεται ενοχικός με απόλυτο πάθος. Και στη μέση υπάρχει πάντα μια μαμά, για να δίνει το στίγμα του ατέλειωτου φολκλόρ».
«Νομίζω ότι υπάρχουν τρία είδη αντρών», μου είπε η σκηνοθέτις Πανδώρα Μουρίκη. «Οι άντρες που λειτουργούν σεξουαλικά με γυναίκες τις οποίες δεν θα ξαναδούν, εκείνοι που ονειρεύονται να γίνουν εραστές αλλά παραμένουν φίλοι και, τέλος, μια μεταβατική κατηγορία, εκείνοι που ανδρώνονται μέσα στον πανικό των γυναικών λόγω λειψανδρίας, εκείνοι που απαιτούν, εγκαταλείπουν το πεδίο πολύ εύκολα και δεν δίνουν δεκάρα για την παρτενέρ τους. Το είδος του κλασικού άντρα, με την κουλτούρα του ερωτισμού και την ανάγκη να βγει έξω και να φλερτάρει με τη σύντροφό του, τείνει να εκλείψει παντελώς».
Ο κ. Ασκητής είναι όμως πολύ πιο απόλυτος: «Αν και ο Ελληνας μεγαλώνει με την πεποίθηση ότι το σεξ είναι αναγκαίο στοιχείο της επιτυχίας, δεν νιώθει ολοκληρωμένος. Του λείπει κάτι, για το οποίο όμως δεν έχει εκπαιδευτεί: το συναίσθημα και η ποιότητα της επαφής». Το χειρότερο; Το μόνο που κάνει τον Θάνο Ασκητή να ελπίζει για τη σεξουαλική ανόρθωση της φυλής μας είναι η... οικονομική κρίση. Για κείνον θα φέρει τα πάνω κάτω και θα αναγκάσει τους ανθρώπους να έλθουν πιο κοντά, θα τους σπρώξει να απαλλαγούν από τον υλισμό που τους στεγνώνει σεξουαλικά και συναισθηματικά, θα τους κάνει να κατανοήσουν ότι, εκτός από το κυνήγι της επιτυχίας και του χρήματος, υπάρχουν ουσιαστικότερα πράγματα στη ζωή. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, ο Ελληνας θα χρειάζεται GPS προκειμένου να βρει τον δρόμο για την κλειτορίδα. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο γνωστός ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας, αλλά εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε...
Το χαμένο είδωλο
Εκτός από τον διάσημο, λόγω Εντίθ Πιαφ, Ελληνα εραστή Τεό Σαγκαπό, υπήρχαν και οι κοτσονάτοι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Σπύρου Σκούρα, προέδρου της 20th Century Fox, που προώθησαν τη Μέριλιν Μονρόε στα πρώτα κινηματογραφικά της βήματα. Οι «Ελληνοέλληνες», όπως τους έλεγε ένας φίλος μου.
Επιθετικοί, αγροίκοι, ερωτύλοι, νάρκισσοι, οι συμπατριώτες μας έδωσαν στο εξωτερικό το στίγμα της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Ομως, μολονότι κάποιες αλλοδαπές -διάσημες και μη- έπεσαν θύματα της σεξουαλικής ορμητικότητας του Γραικού, υπάρχουν Eλληνίδες που τη βρίσκουν περιττή και προτιμούν τους ξένους. Μία από αυτές είναι η γνωστή ηθοποιός Θέμις Μπαζάκα. «Αισθάνομαι ευτυχής που έκανα σοβαρές σχέσεις με ξένους», μου είπε. «Με έναν Αμερικανό ιαπωνικής καταγωγής και έναν Ελληνα που είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία. Με τους Ελληνες νιώθω αμηχανία. Εχουν χάσει τα κλασικά χαρακτηριστικά του άντρα: την ευγένεια, τον ιπποτισμό, την ουσιαστική συμμετοχή στην καθημερινή ζωή. Δεν μιλάνε, δεν συζητάνε, τα κουκουλώνουν όλα. Εχουν αποκτήσει μια περίεργη νοοτροπία τα τελευταία 20 χρόνια. Εχουν γίνει φοβικοί.
Οταν σε συνοδεύουν, σε προσβάλλουν κοιτώντας άλλες γυναίκες. Φτάνουν στα 50 τους για να παντρευτούν νεότερες γυναίκες και να κάνουν παιδιά. Φυσικά δεν ξεφεύγουν ποτέ από την επιρροή της μάνας τους. Εκείνο δε που βρίσκω φρικτό είναι ότι δεν τηλεφωνούν. Υπεκφεύγουν, κρύβονται από τον ίδιο τους τον εαυτό, αντί να δώσουν μιαν αντρίκια εξήγηση».
Ελπίς μας οι νέοι;
«Θέλουμε πάλι τον άντρα-καμικάζι!» αναφωνούσαν τα κορίτσια στις αρχές της δεκαετίας του 2000, τότε που ονειρεύονταν την επιστροφή του σκληρού καρυδιού και την εξαφάνιση του χλιαρού και επαμφοτερίζοντος είδους που είχε πλάσει το φεμινιστικό κίνημα. Το περιοδικό Esquire είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο τεύχος για να εξηγήσει «Με ποιον τρόπο θα γίνεις άντρας» και στη χώρα μας δοξάζαμε την επιστροφή του Νίκου Κούρκουλου στο πρόσωπο του Αλκη και τη λατρεία του εραστή δυτικών προαστίων (αλά Γεωργούλης). Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, το πράγμα δεν φτούρησε για πολύ. «Τα σημερινά αγόρια», μου είπε η Ελένη Δελημπαλταδάκη, νεαρή επικοινωνιολόγος στη Νέα Υόρκη, «έχουν χάσει την αίσθηση της γοητείας και του φλερτ. Κατά περίπτωση, ή θα είναι επιθετικά αλλά με γρήγορη κατάθεση των όπλων ή εντελώς παθητικά. Φοβούνται τις δεσμεύσεις, δεν έχουν χιούμορ και προτιμούν να φλερτάρουν στο Ιντερνετ από το να διεκδικούν μια υγιή σχέση. Κατά βάθος, όμως, δεν είναι αδιάφορα».
«Είναι γεγονός ότι τα νέα παιδιά έχουν χάσει τη μαγεία του έρωτα και την ψάχνουν απελπισμένα», συμπλήρωσε ο Θάνος Ασκητής. «Υπάρχει σίγουρα μεγάλο έλλειμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης και στα σχολεία δεν τολμούν ακόμα να μιλήσουν γι' αυτήν. Οι νέοι, από 17 έως 28 χρόνων, δεν μπορούν να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην απελευθέρωση, την ωριμότητα και την ενασχόληση με το σεξ. Οι περισσότεροι έφηβοι που έρχονται στο ιατρείο μου έχουν πρόωρη εκσπερμάτιση, η οποία κατά ένα μέρος οφείλεται στην άγνοια και στις λάθος πληροφορίες που παίρνουν από το διαδίκτυο. Το facebook είναι ο ηλεκτρονικός αυνανισμός του σύγχρονου Ελληνα, ο οποίος έχασε την ταυτότητά του μαζί με το ζωτικό του όργανο».
«Οι Ελληνες απελευθερώνονται σε μεγάλο ποσοστό στο διαδίκτυο και προτιμούν το ψηφιακό φλερτ», έμαθα από την υπεύθυνη των Windows Live στην Ελλάδα, κυρία Κική Καρακατσάνη. Από την άλλη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τελευταία έχουν αρχίσει να καταφεύγουν στο ζεν και τον ταντρισμό, προκειμένου να αγγίξουν την υπέρτατη ηδονή. Ομως, όπως λέει και ο Κωνσταντίνος Τζούμας, «ζεν ίσον δεν». Ισως λοιπόν μέσα από την ελληνοπρεπέστατη απόρριψη του ταντρισμού και άλλων ξενόφερτων μέσων να ξαναβρεί τη χαμένη του λίμπιντο ο γείτονας που μόλις βγήκε στο περίπτερο για να αγοράσει το DVD της Τζούλιας. KATHIMERINI.GR

Διπλασιάστηκαν οι αυτοκτονίες...

Της Λινας Γιανναρου
Βαθιά, σε κάποια γωνία του μυαλού. Μια σκέψη επίμονη, μια ανησυχία μόνιμη, αλλά ανομολόγητη. Πολλές είναι οι αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο να θέσει πρόωρα τέλος στη ζωή του, όμως η δυσμενής οικονομική συγκυρία, τα βαθιά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα δίνουν την τελευταία κρίσιμη ώθηση.
Σύμφωνα με την πρώτη επεξεργασία των στοιχείων από τη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία (1018), που λειτουργεί η ΜΚΟ Κλίμακα υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας, οι αυτοκτονίες στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα. «Εχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί, εάν όχι τριπλασιαστεί», λέει χαρακτηριστικά στην «Καθημερινή» ο κλινικός ψυχολόγος της Κλίμακας κ. Αρης Βιόλατζης, αναφέροντας ότι από περίπου μία την ημέρα που ήταν η συχνότητα των αυτοκτονιών το 2009, σήμερα έχουν ξεπεράσει τις δύο. Ακόμα χειρότερα: πρόκειται για τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες, υποπολλαπλάσιες δηλαδή του πραγματικού αριθμού, μιας και οι θάνατοι αυτοί λόγω του ισχυρού ακόμα στίγματος καταγράφονται συνήθως ως δυστυχήματα.
Ραγδαία αύξηση έχει καταγραφεί και στα τηλεφωνήματα που δέχεται το 1018. Από 10 την ημέρα το 2009, έχουν φτάσει τα 25, με αυξητικές τάσεις όσο εισχωρούμε βαθύτερα στην κρίση. «Η αυτοκτονία είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο, δεν μπορούμε δηλαδή να τη σχετίσουμε μόνο με την οικονομική κρίση. Ωστόσο, πέραν των ψυχολογικών λόγων, το περιβάλλον στο οποίο ζούμε διαμορφώνει τη λειτουργία του ψυχικού μας οργάνου και μας ωθεί σε πράξεις». Το προφίλ των ανθρώπων που τηλεφωνούν ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με αυτό εκείνων που προχωρούν στο απονενοημένο διάβημα. «Είναι άνθρωποι μέσα στην παραγωγική διαδικασία, άνθρωποι με ευθύνες, οικονομικές υποχρεώσεις, οικογένειες, δάνεια. Είναι άνθρωποι που νιώθουν ότι χάνουν την ταυτότητά τους», εξηγεί ο κ. Βιόλατζης. «Ανδρες που δεν βγάζουν χρήματα ικανά να υποστηρίξουν τις οικογένειές τους και αισθάνονται ότι χάνουν τον ρόλο τους. Ανθρωποι που ζουν μια κρίση ταυτότητας. Ανθρωποι πάντως που έχουν ήδη ψυχολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα».
Ευάλωτη ομάδαΣύμφωνα με τα στοιχεία, περισσότερο ευάλωτη στην αυτοκτονία είναι η ηλικιακή ομάδα των 35-55, ενώ οι άνδρες φαίνεται ότι επιλέγουν πιο «αποτελεσματικούς» τρόπους. Απαγχονισμός, φάρμακα, πυροβολισμός είναι οι τρεις συνηθέστερες μέθοδοι. Η αυτοκτονία πάντως είναι μια πολύ μοναχική πράξη και έχει μεγάλο πόνο, τονίζουν οι ειδικοί.
Οσοι τηλεφωνούν στη γραμμή παρέμβασης της Κλίμακας είναι άνθρωποι που βρίσκονται σε απόγνωση, σε απελπισία. Νιώθουν ότι είναι βάρος στους άλλους, ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτούς. «Οι δεσμοί τους έχουν διαταραχθεί και αυτό είναι που παράγει τον αυτοκτονικό ιδεασμό». Τι είναι όμως αυτό που θα κάνει κάποιον να προχωρήσει την τελική ευθεία; «Πολλοί παράγοντες, ένας εξ αυτών είναι και τα βιώματά τους. Εάν έχουν εμπειρία με καταστάσεις βίας και πόνου, οδηγούνται ευκολότερα στην αυτοκτονία. Είναι ενδεικτικό ότι έχουμε μεγάλα ποσοστά στις γυναίκες γιατρούς και στις ιερόδουλες. Γι' αυτό άλλωστε τονίζουμε πόσο καταλυτικό ρόλο μπορεί να διαδραματίζει η βία μέσα στην οικογένεια...». ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Σερφάροντας με την κατάθλιψη

Το Ιντερνετ μπορεί να οδηγήσει στην κατάθλιψη, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, σημειώνοντας ότι οι έφηβοι που είναι μονίμως μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή έχουν διπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης της ασθένειας σε σχέση με τους συνομήλικούς τους που είναι πιο συγκρατημένοι χρήστες.

Σκιαγραφώντας το προφίλ του προβληματικού χρήστη, ο επικεφαλής της μελέτης, Λόρενς Λαμ, αναφέρει ότι είναι αυτός που περνάει το λιγότερο πέντε ώρες -πολλές φορές και περισσότερες από δέκα- σερφάροντας στο Διαδίκτυο. Επίσης, δείχνει απώλεια ενδιαφέροντος για τις κοινωνικές συναναστροφές και μοιάζει ανήσυχος όταν δεν βρίσκεται μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του.

Στην έρευνα συμμετείχαν 1.041 έφηβοι ηλικίας 13-18 ετών από την πόλη Γκουάνγκζου της νότιας Κίνας, οι οποίοι δεν έπασχαν από κατάθλιψη κατά την έναρξη της μελέτης. Εννιά μήνες αργότερα, 84 εξ αυτών εμφάνισαν συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ όσοι περνούσαν υπερβολικά πολλές ώρες στο Διαδίκτυο κρίθηκαν μιάμιση φορά περισσότερο ευάλωτοι στη εμφάνιση της νόσου σε σχέση με τους συγκρατημένους χρήστες. «Τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι οι νέοι άνθρωποι που δεν παρουσίαζαν προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά χρησιμοποιούσαν παθολογικά το Διαδίκτυο, μπορούσαν να εμφανίσουν κατάθλιψη ως συνέπεια αυτής της αλόγιστης χρήσης» εξηγεί ο Λόρενς Λαμ από το Sun Yat-Sen University School of Public Health στην Γκουάνγκζου.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι, όπως εξήγησε, αποτέλεσμα της έλλειψης ύπνου και του στρες που προκαλούν τα ανταγωνιστικά online παιχνίδια. «Οι άνθρωποι που περνάνε πολύ χρόνο στο Ιντερνετ στερούνται ύπνου και όπως έχει αποδειχτεί, όσο λιγότερο κοιμάται κανείς τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να εμφανίσει κατάθλιψη» καταλήγει ο Λόρενς Λαμ, η έρευνα του οποίου είναι η πρώτη που εξετάζει την παθολογική χρήση του Διαδικτύου ως πιθανή αιτία κατάθλιψης. Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερη έρευνα είχε επισημάνει την κατάθλιψη ως πιθανή αιτία εθισμού στο Ιντερνετ, ενώ πολλές ακόμα μελέτες είχαν ανακαλύψει σχέση μεταξύ των δύο, χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζουν ποια είναι η αιτία και ποιο το αποτέλεσμα. Ο Λόρενς Λαμ κάλεσε ωστόσο τα σχολεία να εξετάσουν τους μαθητές τους για πιθανή κατάχρηση του Διαδικτύου, προκειμένου να υπάρξει έγκαιρη αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της.


ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΒΟΚΙΔΗ  espresso