«Συγκέντρωση και τσαγανό χρειάζεται»
O Δημήτρης, ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας, ξεκίνησε να τρέχει μεγάλες αποστάσεις πριν από δέκα χρόνια. «Αρχικώς για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου», όπως λέει. Στην προπόνηση διαπίστωσε ότι είχε τις αντοχές και τις δυνάμεις για το κάτι παραπάνω. «Στην αρχή πήρα μέρος σε Μαραθωνίους, αλλά όταν έτρεξα πριν από πέντε χρόνια την πρώτη υπερμαραθώνια διαδρομή, Ελευσίνα- Μέγαρα (65 χλμ.), κόλλησα. Οι υπεραποστάσεις μού έγιναν έμμονη ιδέα. Ετρεξα τον Ευχίδειο (Πλαταιές- Δελφοί, 100 χλμ.) και ήλθα πρώτος, έτρεξα τον Αέθλιο (ΝεμέαΟλυμπία, 180 χλμ.) και πρόπερσι έκανα το άλμα» λέει. Οπου «άλμα», η... «λάβετε θέσεις» συμμετοχή στο Σπάρταθλο.
«Το Σπάρταθλο είναι πάλη και πόνος» τονίζει. Και εξηγεί: «Πάλη με το σώμα και το μυαλό σου, που θα σε προστάζουν να σταματήσεις, και πόνος λόγω των τραυματισμών στους μυς, στους τένοντες». Το 2008 τερμάτισε 9ος και πρώτος από τους Ελληνες, με πρόβλημα στο ένα γόνατο και παρέα με έναν Ιάπωνα, ο οποίος επίσης ήταν τραυματίας. «Ο αγώνας αναπτύσσει ένα τρομερό αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Το 2009 έτρεξα πολύ γρήγορα ως την Κόρινθο και μετά έπρεπε να σπρώχνω τον εαυτό μου να περάσει τα αρκαδικά βουνά». Προετοιμάζεται τρέχοντας «στα Μεσόγεια, στον δρόμο, σε ανηφόρες, περίπου 13 χλμ. σε πενήντα λεπτά. Το βασικό όμως δεν είναι να καλύπτεται η απόσταση, αλλά να βγάζεις τη μια ώρα προπόνησης άνετα». Ο Δημήτρης δεν βλέπει τον εαυτό του ως υπεράνθρωπο: «Σε καμιά περίπτωση δεν αισθάνομαι υπεράνθρωπος, αλλά και στην Ικάρων έμαθα ότι δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη φύση και οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι ανεξάντλητες και εν πολλοίς ανεξερεύνητες. Συγκέντρωση και τσαγανό χρειάζεται».
«Η ανοικτή θάλασσα δοκιμάζει τα όρια» «Η κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης δοκιμάζει τα όρια, αλλά δεν είναι ζήτημα δυνάμεων πέρα από τα ανθρώπινα» υπογραμμίζει ο Γιώργος, που είναι τελειόφοιτος ΤΕΦΑΑ και κολυμβητής. «Προσωπικά βγήκα από την πισίνα γιατί αισθανόμουν ότι δεν κολυμπούσα όσο ήθελα και μπορούσα να κολυμπάω. Με την καθοδήγηση και του προπονητή μου, κ. Τέρυ Κουτρουμάνη, μπήκα στη διαδικασία να διανύσω αποστάσεις πάνω από τα 10 χλμ.». Ετσι συμμετείχε σε πρώτη φάση στον διάπλου του Μεσσηνιακού Κόλπου, αρχικώς στο αγώνα της μέσης απόστασης (10 χλμ.) και μετά στον Μαραθώνιο (35 χλμ.). «Το Γιβραλτάρ», υποστηρίζει, «είναι ένα από τα “Εβερεστ”, μαζί με τη Μάγχη, της μαραθώνιας κολύμβησης». Στη διάρκεια της προσπάθειάς του αντιμετώπισε δύσκολες συνθήκες: «Επικρατούσε υψηλός κυματισμός, υπήρχαν πολλά ρεύματα και το ψύχος στα νερά ήταν έντονο. Κάποια στιγμή από τις βάρκες υποστήριξης με ενημέρωσαν ότι πάω για καλό χρόνο, αλλά φοβούνταν ότι αν χειροτέρευαν τα πράγματα, θα έπρεπε οι κριτές να με σταματήσουν, προκειμένου να μη ριψοκινδυνεύσω. Στο τέλος πήγαν όλα καλά, βγήκα στο Μαρακές κατάκοπος αλλά χωρίς απρόοπτα. Στην πραγματικότητα δεν περίμενα και να τα καταφέρω». Επόμενος στόχος είναι να κατορθώσει να περάσει τη Μάγχη και να λάβει μέρος στα 10 χλμ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. «Πρόκληση είναι και η διαδρομή του Τορωναίου κόλπου στη Χαλκιδική» λέει. Οσο για τη θάλασσα, το αγαπημένο του στοιχείο, τονίζει ότι είναι «ο πιο απρόβλεπτος και απαιτητικός υγρός στίβος, λόγω των ρευμάτων, του κυματισμού, αλλά και της θερμοκρασίας περιβάλλοντος και υδάτων, που μπορεί να αναστείλουν ή να εμποδίσουν την όποια προσπάθεια».
«Το στοίχημα είναι καθαρά νοητικό και ψυχικό»
«Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι μέσα στο νερό» λέει ο Σταύρος, εκπαιδευτής σε σχολή κατάδυσης, ο οποίος από πέντε ετών βρίσκεται είτε μέσα στη θάλασσα είτε σε πισίνα. Οπως τονίζει, «στην ελεύθερη κατάδυση ή στην no limits, που γίνεται με βάρη και στο τέλος της ο καταδύτης αναδύεται με τη βοήθεια ενός μπαλονιού, δεν αρκούν απλώς η καλή φυσική κατάσταση και η ασφαλής διεξαγωγή του αγώνα, με την ομάδα παρακολούθησης, τα σόναρ και το σκοινί που σε συνδέει με την επιφάνεια». Το κίνητρο είναι «να γουστάρεις αυτό που κάνεις, να σου αρέσει που βρίσκεσαι εκεί κάτω». Στα 151 μέτρα έφθασε «στον Μεσσηνιακό Κόλπο, κατά τη διάρκεια ενός από τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου» (στη φωτογραφία). Αλλά, όπως σημειώνει, «σημασία δεν έχουν τα ρεκόρ, αλλά το να πετύχεις, χωρίς απρόοπτα μια καλή βουτιά με μια ανάσα. Το μεγάλο βάθος θα έλθει στην ώρα του». Το κρίσιμο στοιχείο στην ελεύθερη κατάδυση είναι ότι διεξάγεται «κόντρα στο αυτονόητο ένστικτο της επιβίωσης. Ολόκληρο το σώμα κραυγάζει, αναζητώντας νέες ανάσες και την έξοδο στην επιφάνεια. Το στοίχημα είναι καθαρά νοητικό. Να ξεπεράσεις τα όριά σου και τη σωματική προσταγή και να κατέβεις εκεί κάτω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε και εσείς το σχόλιο σας!