Είμαι κυνική; Το αντίθετο. Είναι απίστευτα ρομαντική. Καρκίνος, γαρ. Λιώνω για ευαισθησία. Όπως λιώνω και για το μαγικό «για πάντα». Το καλοκαιρινό «για πάντα», όμως. Εκείνο το ηλιοκαμένο, ζαλισμένο και παθιασμένο που μυρίζει αντηλιακό με καρύδα, σφηνάκι βότκα, θάλασσα και καμιά φορά κατάστρωμα. (το σεξ στο πλοίο είναι super αρκεί να ολοκληρωθεί πριν πιάσει λιμάνι και αρχίσουν να περνάνε από πάνω σου τα σοκαρισμένα γυναικόπαιδα).
Εκείνο το «για πάντα» που μένει πιστό ακριβώς γιατί δεν προλαβαίνει ποτέ να γυρίσει πίσω στη πόλη. Έτσι, δε βλέπεις ποτέ το καλοκαιρινό εραστή ξαπλωτό στον καναπέ με τηλεκοντρόλ στο χέρι να ρεύεται την μπύρα. Δε θα τον πιάσεις ποτέ να κατουράει το καπάκι της λεκάνης. Δεν θα καμαρώσεις ποτέ ξινό, αγχωμένο και με ιδρωμένα γυαλιά να γυρίζει σπίτι εκείνον που ερωτεύτηκες χαμογελαστό, ξέγνοιαστο και με ιδρωμένο στέρνο πάνω στα λευκά, ξενοδοχειακά σεντόνια. Ούτε και θα ζήσεις εκείνες τις μαγικές μέρες χωρίς σεξ και με πολλή εργασιακή βία. Με λίγα λόγια, δε θα τον δεις ποτέ τσιτωμένο, ξενερωμένο, βαριεστημένο και βιαστικό.
Τον έχεις απλό, ελεύθερο, διαθέσιμο, ξεκούραστο και χαρούμενο. Δηλαδή πανηγύρι. Και φυσικά, έτσι θα τον θυμάσαι για πάντα. Και ο έρωτας σου θα κρατήσει για πάντα. Κατά πάσα πιθανότητα θα έχει και δικό του soundtrack, το σουξέ της εποχής που σε νορμάλ συνθήκες θα μισούσες. Παραδόξως και αυτό θα το θυμάσαι για πάντα και μάλιστα πολύ γλυκά. Μπορεί, μάλιστα, να το ακούς στο μέλλον και να αναστενάζεις.
Ένα πρελούντιο έρωτος. Με τέλεια αλμυρά φιλιά και ακόμα πιο αλμυρές δηλώσεις αγάπης που δε θα ξεφτίσουν ποτέ με τσακωμούς, αποτυχημένα βράδια, ακυρωμένα ραντεβού και μικρές αγχωτικές συνουσίες γιατί «το πρωί πρέπει να ξυπνήσετε νωρίς».
Γι αυτό και εγώ τον αιώνιο καλοκαιρινό έρωτα τον ζω και τον απολαμβάνω με το 100% του εαυτού μου. Γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι έχει ημερομηνία λήξης ως γεγονός και αιώνια ανάμνηση σαν ιδέα. Δε περιμένω τίποτα. Δεν κάνω σχέδια, όνειρα και σκέψεις για το μέλλον. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει μέλλον και δε με πειράζει. Θέλω μόνο να ζήσω το γαμημένο υπέροχο τώρα. Και έτσι οι λίγες παθιασμένες μέρες περνάνε ζάχαρη. Και εγώ έχω μάθει να εκτιμώ ότι είναι γλυκό και απαλλαγμένο από θερμίδες. Όταν μάλιστα το γλυκό σε κρατάει και σε φόρμα, το σέβομαι κιόλας.
Το άλλο που γουστάρω απίστευτα με τους καλοκαιρινούς έρωτες είναι η εντύπωση που αφήνω φεύγοντας. Μαγείαααααααα!
Ούτε που υποψιάζεται το μπαρμπουνάκι που έχω στα δίχτυα μου πως εγώ το ξέφρενο party animal τον χειμώνα φοράω κολάν, γκέτες και κάθομαι με το laptop στο τραπέζι της κουζίνας μέχρι το πρωί δουλεύοντας και τρώγοντας βρωμιές. Δεν πάει καν το μυαλό του ότι υστεριάζω όταν μου γεμίζουν τα τασάκια στο σπίτι και δεν φιλοτιμούνται να τα αδειάσουν, ότι το πρωί δεν μιλάω καν πριν πιω το πρώτο καφέ μου και ότι όταν γουστάρω να βγω με τις κολλητές μου θα βγω μακάρι και τι. Έχει την ψευδαίσθηση ότι είμαι πάντα έτσι αλέγρα (τρομάρα μου) και άνετη όπως ήμουν στις διακοπές. Και έτσι θα μείνω στη μνήμη του σαν η τέλεια γκόμενα που … τσουπ! Του γλίστρησα από τα χέρια. Η γυναίκα μύθος. Φυσικά και ευτυχώς, για εκείνον παντού υπάρχει ένα μύθος οπότε μετά τον Σεπτέμβρη δε θα πέσει στα ναρκωτικά αλλά θα βρει ένα λιμάνι να αράξει τη βαρκούλα του.
Θα συνεχίσει, όμως, να με παίρνει τηλέφωνα.
Είναι νόμος. Ο καλοκαιρινός εραστής μπορεί να φεύγει από την ζωή σαν γκόμενος αλλά μένει πάντα σαν τηλεφωνικός συνομιλητής. Σχεδόν ποτέ, βέβαια, δεν τον ξαναβλεπεις από κοντά. Του μιλάς στο τηλέφωνο με το κολάν και τις γκέτες και ξέρεις πως σε φαντάζεται με καφτάνι, άμμο και λάγνο βλέμμα και γουργουρίζεις από ευχαρίστηση. Και αυτό σου φτάνει. Χαμογελάς ικανοποιημένη. Ένας έρωτας που δεν πρόλαβες να τον κάνεις τρικούβερτο χωρισμό είναι ωραίος απολογισμός στη ζωή κάθε ανθρώπου. Άσε που μέσα στο καλοκαίρι προλαβαίνεις συνήθως να έχεις πολλούς περισσότερους έρωτες από ένα. Πολλά «για πάντα» και ακόμα περισσότερα αιώνια «σε αγαπάω».
Α! και μη μου πει κανείς ότι αυτά τα για πάντα είναι μούφες γιατί θα θυμώσω. Αγαπημένοι μου όσο μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για τον χειμερινό του έρωτα άλλο τόσο μπορεί να είναι και για τον καλοκαιρινό του. Και όσο υπολογίζει χωρίς να ρωτά τον ξενοδόχο τόσο θα πέφτει έξω. Η ζωή είναι απρόβλεπτη.
Που ξέρεις; Μπορεί ο καλοκαιρινός έρωτας όντως να κρατήσει για πάντα. Αλλά αν στοιχηματίσεις γι αυτό υπάρχει μεγάλη περίπτωση να χάσεις όλα τα λεφτά σου. Απλά ζήσε τον. Και αν έχεις τον κουράγιο να συγχωρέσεις το μπρούτζινο κορμί του που σιγά- σιγά ασπρίζει και χλομιάζει; Τι να σου πω; Κράτησε τον. Να έχεις μόνο τη μαγκιά να του ξεσκονίσεις τη μούχλα όταν γυρίζει από τη δουλειά και την εξυπνάδα να κρύβεις τις ξεχειλωμένες πιζάμες όταν του ανοίγεις τη πόρτα.
Άιντε γιατί βαρέθηκα την απελπισία της κάθε γκόμενας (δε βγάζω τον εαυτό μου έξω) που το χειμώνα παίρνει 7 κιλά και 32 τόνους ξινίλα και το καλοκαίρι περιμένει με τη δίαιτα να πιάσει το θύμα, να το κλειδώσει σπίτι και να μείνει μαζί του για πάντα απλώς και μόνο επειδή στη ξαπλώστρα φαινόταν ωραία γκόμενα
http://www.yupi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε και εσείς το σχόλιο σας!