Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

«Κόλαση» είναι οι σύζυγοι παρά τα αφεντικά

ΛΟΝΔΙΝΟ Το άγχος που μεταδίδουν οι σύζυγοι στο σπίτι είναι πιο βαρύ από το άγχος που επιβάλλουν οι εργοδότες στη δουλειά. Ενας απαιτητικός και γκρινιάρης σύζυγος (όπως και μια απαιτητική και γκρινιάρα σύζυγος) πιθανόν είναι να δημιουργήσει περισσότερο στρες απ΄ ό,τι οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές, όπως δείχνει βρετανική έρευνα την οποία συντόνισε κορυφαίος ψυχολόγος, ειδικευμένος στις ψυχικές συνέπειες της εργασίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή της Ψυχολογίας στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ Κάρι Κούπερ, σχεδόν 6 στους 10 εργαζομένους, ανεξαρτήτως φύλου, ζουν στρεσογόνες καταστάσεις μέσα στο σπίτι τους εξαιτίας των συζύγων τους.

Η ομάδα του κ. Κούπερ, σε έρευνα που δημοσίευσε αυτές τις ημέρες, κατέληξε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, ύστερα από μελέτη 3.000  εργαζομένων, ανδρών και γυναικών κάθε παραγωγικής ηλικίας.

Συνολικά 58% των ερωτηθέντων αγχώνονται από την παρουσία και τη συμπεριφορά των συντρόφων τους, με το ποσοστό αυτών που αγχώνονται από την παρουσία των προϊσταμένων τους να αγγίζει μόλις το 43%. Ειδικότερα οι γυναίκες είναι αυτές που μοιάζουν να υποφέρουν περισσότερο από στρεσογόνες καταστάσεις εντός της οικογενειακής εστίας: 18% των γυναικών δήλωσαν μάλιστα ότι «αγχώνονται πάρα πολύ» από τους άνδρες τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό (του... «πάρα πολύ») στους άνδρες είναι 12%.

«Οπως προκύπτει από την έρευνά μας, οι άνθρωποι κουβαλάνε στο σπίτι τους όλα τα προβλήματα που εκσκήπτουν καθημερινά στον χώρο εργασίας τους, φορτίζοντας αρνητικά το οικιακό κλίμα. Η κατάσταση μεταξύ των συζύγων μπορεί επίσης να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο από τις υπερωρίες του ενός ή του αλλού. Οι πολλές ώρες στον χώρο εργασίας αποτελούν εστίες καβγάδων ανάμεσα στο ζευγάρι» υποστηρίζει ο καθηγητής Κούπερ.

Αυτό το συνεχές παλαντζάρισμα υποχρεώσεων ανάμεσα σε προσωπική ζωή και εργασία είναι τόσο επώδυνο ψυχολογικά για τις γυναίκες, ώστε συχνά αποτελεί παράγοντα που οδηγεί στην παχυσαρκία. Σε ποσοστό 50% οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα ομολογούν πως η αυξομείωση του σωματικού τους βάρους αποτελεί προτεραιότητα σημαντικότερη από τον ίδιο τους τον μισθό!

«Το υψηλότερο ποσοστό των γυναικών που αγχώνονται πάρα πολύ οφείλεται ακριβώς στα κάθε λογής “ακροβατικά” που η σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα είναι υποχρεωμένη να επιτελέσει, ανάμεσα στους διαφορετικούς ρόλους της στο σπίτι και στην εργασία» καταλήγει ο κ. Κούπερ.

Η μελέτη αυτή ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα ευρήματα μιας προ μηνών κοινής αμερικανοβρετανικής έρευνας, από την οποία προκύπτει πως οι γυναίκες είναι πιθανότερο, σε σχέση με τους άνδρες, να νιώθουν αισθήματα ανεπάρκειας είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά τους.

Η μελέτη, η οποία έγινε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου Ομπερν της Αλαμπάμα, υπό την καθηγήτρια Τζάκλιν Μίτσελσον , ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες νιώθουν πως δεν ικανοποιούν τα επίπεδα που οι ίδιες έχουν θέσει στον εαυτό τους όσον αφορά την οικογένεια και το επάγγελμά τους. σε ποσοστό 34% οι γυναίκες που ρωτήθηκαν για το επάγγελμά τους δήλωσαν ότι «νιώθουν πως δεν εκπληρούν τα υψηλά στάνταρντ που έθεσαν στους εαυτούς τους» έναντι ποσοστού 24% των ανδρών. Οσον αφορά το σπίτι και την οικογενειακή ζωή, το αντίστοιχα ποσοστά ήταν 30% για τις γυναίκες και 17% για τους άνδρες.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Κούπερ, ο οποίος συμμετείχε και στην αμερικανοβρετανική έρευνα, «οι γυναίκες συχνά αισθάνονται ένοχες, όταν μπερδεύουν τις απαιτήσεις της δουλειάς και της οικογένειάς τους, καθώς νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν σωστά σε κανέναν από τους δύο τομείς».
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ... ΑΒΙΩΤΟΣ
Σε ποσοστό 28% οι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (σχεδόν 56 εκατομμύρια άνθρωποι) υποφέρουν από υψηλά επίπεδα άγχους. Ως το 2020 το άγχος αναμένεται να γίνει η δεύτερη συνηθέστερη αιτία ασθενείας.

Περισσότεροι αγχώνονται λόγω συζύγου παρά λόγω προϊσταμένου.

Σε τρεις χώρες (Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία) το κόστος από τις «άδειες λόγω στρες» ξεπέρασε τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το 2007.

Οι υπεράνθρωποι της διπλανής πόρτας

Συνηθισμένοι άνθρωποι με εντελώς ασυνήθιστες αντοχές. Τρέχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα, κολυμπούν δεκάδες ναυτικά μίλια, καταδύονται με μια ανάσα δεκάδες μέτρα. Οι σωματικές και κυρίως οι ψυχικές τους δυνάμεις, αξιοθαύμαστες και ανεξάντλητες. Δεν θεωρούν όμως τους εαυτούς τους υπερανθρώπους. «Δοκιμάζουμε τα όριά μας και προκαλούμαστε κάθε φορά να τα ξεπεράσουμε» λένε. Και προετοιμάζονται για την επόμενη πρόκληση. Είτε είναι μια ιλιγγιώδης, ακόμη και για οδηγό αυτοκινήτου, απόσταση στην ξηρά είτε η ανοικτή θάλασσα και τα μεγάλα κύματα είτε, τέλος, η άβυσσος των πελάγων.  
Δημήτρης Πετρολιάγκης, 40 ετών, υπερμαραθωνοδρόμος (2008, 2009) πρώτος Ελληνας στο Σπάρταθλο (Αθήνα- Σπάρτη 246 χλμ.)
«Συγκέντρωση και τσαγανό χρειάζεται»
O Δημήτρης, ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας, ξεκίνησε να τρέχει μεγάλες αποστάσεις πριν από δέκα χρόνια. «Αρχικώς για να γεμίσω τον ελεύθερο χρόνο μου», όπως λέει. Στην προπόνηση διαπίστωσε ότι είχε τις αντοχές και τις δυνάμεις για το κάτι παραπάνω. «Στην αρχή πήρα μέρος σε Μαραθωνίους, αλλά όταν έτρεξα πριν από πέντε χρόνια την πρώτη υπερμαραθώνια διαδρομή, Ελευσίνα- Μέγαρα (65 χλμ.), κόλλησα. Οι υπεραποστάσεις μού έγιναν έμμονη ιδέα. Ετρεξα τον Ευχίδειο (Πλαταιές- Δελφοί, 100 χλμ.) και ήλθα πρώτος, έτρεξα τον Αέθλιο (ΝεμέαΟλυμπία, 180 χλμ.) και πρόπερσι έκανα το άλμα» λέει. Οπου «άλμα», η... «λάβετε θέσεις» συμμετοχή στο Σπάρταθλο.

«Το Σπάρταθλο είναι πάλη και πόνος» τονίζει. Και εξηγεί: «Πάλη με το σώμα και το μυαλό σου, που θα σε προστάζουν να σταματήσεις, και πόνος λόγω των τραυματισμών στους μυς, στους τένοντες». Το 2008 τερμάτισε 9ος και πρώτος από τους Ελληνες, με πρόβλημα στο ένα γόνατο και παρέα με έναν Ιάπωνα, ο οποίος επίσης ήταν τραυματίας. «Ο αγώνας αναπτύσσει ένα τρομερό αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Το 2009 έτρεξα πολύ γρήγορα ως την Κόρινθο και μετά έπρεπε να σπρώχνω τον εαυτό μου να περάσει τα αρκαδικά βουνά». Προετοιμάζεται τρέχοντας «στα Μεσόγεια, στον δρόμο, σε ανηφόρες, περίπου 13 χλμ. σε πενήντα λεπτά. Το βασικό όμως δεν είναι να καλύπτεται η απόσταση, αλλά να βγάζεις τη μια ώρα προπόνησης άνετα». Ο Δημήτρης δεν βλέπει τον εαυτό του ως υπεράνθρωπο: «Σε καμιά περίπτωση δεν αισθάνομαι υπεράνθρωπος, αλλά και στην Ικάρων έμαθα ότι δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη φύση και οι δυνάμεις του ανθρώπου είναι ανεξάντλητες και εν πολλοίς ανεξερεύνητες. Συγκέντρωση και τσαγανό χρειάζεται».

Γιώργος Χαρχαρής, 26 ετών, κολυμβητής ανοικτής θαλάσσης, ρεκόρ διαδρομής, το 2009, στον Διάπλου του Γιβραλτάρ (17 χλμ. ή 10,7 ναυτικά μίλια σε 2 ώρες 16 λεπτά)

«Η ανοικτή θάλασσα δοκιμάζει τα όρια» «Η κολύμβηση ανοικτής θαλάσσης δοκιμάζει τα όρια, αλλά δεν είναι ζήτημα δυνάμεων πέρα από τα ανθρώπινα» υπογραμμίζει ο Γιώργος, που είναι τελειόφοιτος ΤΕΦΑΑ και κολυμβητής. «Προσωπικά βγήκα από την πισίνα γιατί αισθανόμουν ότι δεν κολυμπούσα όσο ήθελα και μπορούσα να κολυμπάω. Με την καθοδήγηση και του προπονητή μου, κ. Τέρυ Κουτρουμάνη, μπήκα στη διαδικασία να διανύσω αποστάσεις πάνω από τα 10 χλμ.». Ετσι συμμετείχε σε πρώτη φάση στον διάπλου του Μεσσηνιακού Κόλπου, αρχικώς στο αγώνα της μέσης απόστασης (10 χλμ.) και μετά στον Μαραθώνιο (35 χλμ.). «Το Γιβραλτάρ», υποστηρίζει, «είναι ένα από τα “Εβερεστ”, μαζί με τη Μάγχη, της μαραθώνιας κολύμβησης». Στη διάρκεια της προσπάθειάς του αντιμετώπισε δύσκολες συνθήκες: «Επικρατούσε υψηλός κυματισμός, υπήρχαν πολλά ρεύματα και το ψύχος στα νερά ήταν έντονο. Κάποια στιγμή από τις βάρκες υποστήριξης με ενημέρωσαν ότι πάω για καλό χρόνο, αλλά φοβούνταν ότι αν χειροτέρευαν τα πράγματα, θα έπρεπε οι κριτές να με σταματήσουν, προκειμένου να μη ριψοκινδυνεύσω. Στο τέλος πήγαν όλα καλά, βγήκα στο Μαρακές κατάκοπος αλλά χωρίς απρόοπτα. Στην πραγματικότητα δεν περίμενα και να τα καταφέρω». Επόμενος στόχος είναι να κατορθώσει να περάσει τη Μάγχη και να λάβει μέρος στα 10 χλμ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. «Πρόκληση είναι και η διαδρομή του Τορωναίου κόλπου στη Χαλκιδική» λέει. Οσο για τη θάλασσα, το αγαπημένο του στοιχείο, τονίζει ότι είναι «ο πιο απρόβλεπτος και απαιτητικός υγρός στίβος, λόγω των ρευμάτων, του κυματισμού, αλλά και της θερμοκρασίας περιβάλλοντος και υδάτων, που μπορεί να αναστείλουν ή να εμποδίσουν την όποια προσπάθεια».
Σταύρος Καστρινάκης, 34 ετών ελεύθερος καταδύτης με ρεκόρ τα 151 μέτρα βάθος, στον Μεσσηνιακό
«Το στοίχημα είναι καθαρά νοητικό και ψυχικό»
«Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι μέσα στο νερό» λέει ο Σταύρος, εκπαιδευτής σε σχολή κατάδυσης, ο οποίος από πέντε ετών βρίσκεται είτε μέσα στη θάλασσα είτε σε πισίνα. Οπως τονίζει, «στην ελεύθερη κατάδυση ή στην no limits, που γίνεται με βάρη και στο τέλος της ο καταδύτης αναδύεται με τη βοήθεια ενός μπαλονιού, δεν αρκούν απλώς η καλή φυσική κατάσταση και η ασφαλής διεξαγωγή του αγώνα, με την ομάδα παρακολούθησης, τα σόναρ και το σκοινί που σε συνδέει με την επιφάνεια». Το κίνητρο είναι «να γουστάρεις αυτό που κάνεις, να σου αρέσει που βρίσκεσαι εκεί κάτω». Στα 151 μέτρα έφθασε «στον Μεσσηνιακό Κόλπο, κατά τη διάρκεια ενός από τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου» (στη φωτογραφία). Αλλά, όπως σημειώνει, «σημασία δεν έχουν τα ρεκόρ, αλλά το να πετύχεις, χωρίς απρόοπτα μια καλή βουτιά με μια ανάσα. Το μεγάλο βάθος θα έλθει στην ώρα του». Το κρίσιμο στοιχείο στην ελεύθερη κατάδυση είναι ότι διεξάγεται «κόντρα στο αυτονόητο ένστικτο της επιβίωσης. Ολόκληρο το σώμα κραυγάζει, αναζητώντας νέες ανάσες και την έξοδο στην επιφάνεια. Το στοίχημα είναι καθαρά νοητικό. Να ξεπεράσεις τα όριά σου και τη σωματική προσταγή και να κατέβεις εκεί κάτω».

Ορθοπεταλιές - ελιξίριο: Φάρμακο ζωής για την τρίτη ηλικία η 10λεπτη καθημερινή άσκηση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάνος Χαραλαμπάκης Μάρθα Καϊτανίδη
Διανύει καθημερινά περίπου 2 χλμ. με το ποδήλατο, από το σπίτι του έως τη δουλειά του και αντίστροφα, αλλά και όσες φορές χρειάζεται να κατέβει στο κέντρο των Ιωαννίνων για δουλειές χρησιμοποιεί το ποδήλατό του κάνοντας πετάλι για περίπου 8 χλμ.
O ρευματολόγος Χρήστος Σιώζος που είναι πρόεδρος του Ομίλου Φίλων του Ποδηλάτου Ιωαννίνων πλησιάζει τα 68 του χρόνια. Κι όμως, δεν έχει αφήσει το σώμα του να σκουριάσει. Η σωματική δραστηριότητα αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς του. «Ο οργανισμός μεγαλώνοντας αρχίζει να δείχνει σημάδια κούρασης, παλαιότητας. Ολα τα όργανα δεν έχουν πλέον την ίδια ζωτικότητα. Εκείνο που τα κρατάει σε φόρμα είναι η καθημερινή κίνηση. Αυτή δυναμώνει τους μυώνες, βοηθάει την κυκλοφορία, ενισχύει τον εγκέφαλο», λέει στα «ΝΕΑ».
Το πετάλι δεν είναι η μοναδική άσκηση που έχει εντάξει στις σωματικές δραστηριότητές του ο 68χρονος κ. Σιώζος. «Κάνω και ένα μικρό πρόγραμμα γυμναστικής δύο φορές την ημέρα, από δέκα λεπτά. Ισα ίσα να ιδρώσω». Και όπως τονίζει, τόσο αυτό όσο και το ποδήλατο τον βοηθούν να είναι υγιής. Ενδεικτικό της καλής φυσικής του κατάστασης είναι το ακόλουθο: «Μπορώ να ισορροπήσω στο ένα πόδι και να βάλω στο άλλο την κάλτσα μου. Πολλοί, σε αυτή την ηλικία χρειάζεται να καθήσουν για να το κάνουν». Γι΄ αυτό, μέσω του Ομίλου Φίλων του Ποδηλάτου, «παροτρύνουμε τον κόσμο να κινείται και να χρησιμοποιεί το ποδήλατο. Το όφελός του θα είναι τριπλό. Το ποδήλατο δεν κοστίζει, δεν ρυπαίνει και κάνει καλό στην υγεία».
Παρόμοια άποψη διατυπώνουν γιατροί και καθηγητές Φυσικής Αγωγής ανά τον κόσμο, οι οποίοι λένε ότι η άσκηση και η σωματική δραστηριότητα αποδεικνύονται ιδιαίτερα ωφέλιμες για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και τους βοηθούν να παραμένουν υγιείς.
Φωτογραφία
ΣΕΙΡΑ διεθνών μελετών δείχνουν πως η τρίτη ηλικία κερδίζει χρόνια ζωής με την άσκηση. «Εχει παρατηρηθεί πως η τακτική δραστηριότητα μπορεί να γυρίσει το ρολόι του οργανισμού έως και 12 χρόνια πίσω. Είναι ενδεικτικό πως τα θετικά αποτελέσματα φαίνονται έπειτα από τις πρώτες πέντε- έξι προπονήσεις. Και βέβαια, τα οφέλη της άσκησης λειτουργούν αθροιστικά», υπογραμμίζει στα «ΝΕΑ» ο αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΦΑΑ, του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικός στην Ασκηση για Ολους Νικήτας Νικηταράς.
Η πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων, η ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη (αρκεί η πάθηση να μην είναι κληρονομική), η ρύθμιση του βάρους αλλά και η βελτίωση της ψυχολογίας των ανθρώπων που ανήκουν στην τρίτη ηλικία είναι τα «δώρα» της γυμναστικής.
«Οι ηλικιωμένοι αποκτούν αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, ενώ αισθάνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας όταν η Πολιτεία μεριμνά γι΄ αυτούς.
Είναι παράδοξο, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα γυμναστήριο που απευθύνεται στην τρίτη ηλικία, της οποίας οι ανάγκες σε ό,τι αφορά την άθληση είναι ιδιαίτερες.
Μοιραία, τα προγράμματα εφαρμόζονται κυρίως μέσω των ΚΑΠΗ ή είναι δημοτικά», προσθέτει ο κ. Νικηταράς.

Οι επιτυχημένοι κάθονται σε σκληρά καθίσματα


Οι «Σπαρτιάτες» πετυχαίνουν περισσότερους και δυσκολότερους στόχους από αυτούς που κάθονται στα... πούπουλα 
Αν θέλετε να διαπραγματευτείτε με σθένος, προτιμήστε να καθίσετε σε σκληρή καρέκλα και μάλιστα απευθείας σε ξύλο ή μέταλλο! Αυτό υποστηρίζει κοινή αμερικανική έρευνα των Πανεπιστημίων του Γέιλ, του Χάρβαρντ και του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σύμφωνα με την οποία όσοι προτιμούν τα σκληρά καθίσματα επιδεικνύουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πιο άτεγκτη στάση, με αποτέλεσμα να πετυχαίνουν περισσότερους και δυσκολότερους στόχους από εκείνους οι οποίοι διαπραγματεύονται βουλιαγμένοι αναπαυτικά σε πολυθρόνες, καναπέδες ή μαξιλάρια.
 
Το πόρισμα αυτό προέκυψε από ένα πείραμα στο οποίο 86 εθελοντές «θα αγόραζαν» ένα αυτοκίνητο. Τους δόθηκε η τιμή του αυτοκινήτου και τους ζητήθηκε να κάνουν τη δική τους προσφορά και να διαπραγματευτούν με τον πωλητή. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι κάθονταν σε σκληρή ξύλινη καρέκλα ήταν λιγότερο ευέλικτοι κατά το παζάρεμα και εμφανώς λιγότερο πρόθυμοι να ανεβάσουν τις τιμές τους σε σχέση με εκείνους οι οποίοι κάθονταν σε ένα μαλακό αναπαυτικό κάθισμα.
 
Οι εμπνευστές της έρευνας όμως κατάφεραν να καταδείξουν μέσα από μια σειρά πειραμάτων ότι δεν είναι μόνο η σκληρότητα του καθίσματος που επηρεάζει τη συμπεριφορά μας. Φαίνεται ότι το βάρος, η υφή και βεβαίως η σκληρότητα των αντικειμένων μπορούν να επιδράσουν καίρια στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο.
 
Για παράδειγμα, σε ένα άλλο πείραμα οι 54 εθελοντές εξέταζαν τα βιογραφικά σημειώματα ατόμων που ζητούσαν δουλειά. Οσα βρίσκονταν μέσα σε βαρύ ντοσιέ κρίνονταν πιο σοβαρά και εμπεριστατωμένα, ενώ (αν και ίδια) όσα βρίσκονταν σε ελαφρύ ντοσιέ κρίνονταν σαφώς λιγότερο αξιόλογα. Ομοίως τα άτομα στα οποία δόθηκε να κρατούν μια απαλή κουβερτούλα και να διαβάσουν έναν αμφιλεγόμενο διάλογο όπου ένας εργοδότης διαπληκτίζεται ελαφρώς με κάποιον υπάλληλο έκριναν με πολύ αμβλείς χαρακτηρισμούς το περιστατικό, ενώ όσοι κρατούσαν ένα κομμάτι ξύλο βρήκαν τον εργοδότη πολύ πιο αυστηρό και δογματικό.
 
« Οι παλιές ιδέες που έκαναν λόγο για δυϊσμό μυαλού- σώματος αποδεικνύονται εντελώς εσφαλμένες. Το μυαλό μας είναι βαθιά και οργανικά συνδεδεμένο με το σώμα μας. Οι σωματικές εμπειρίες όχι μόνο διαμορφώνουν τα θεμέλια των σκέψεων και των αντιλήψεών μας, αλλά επηρεάζουν άμεσα τη συμπεριφορά μας, μερικές φορές απλώς επειδή καθόμασταν σε ένα σκληρό κάθισμα » λέει ο καθηγητής της Ψυχολογίας στο Γέιλ ΤζονΜπαργκ.
 
Οπως διευκρινίζει, η σύνδεση μεταξύ αφής και συναισθήματος έχει τις ρίζες της στην πρώιμη παιδική ηλικία και μπορεί να εξηγήσει γιατί χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως «ζυγίζω μια άποψη» ή «τηρώ σκληρή γραμμή» και τις λέξεις «βαρύ», τραχύ» και «σκληρό» όχι μόνο για αντικείμενα, αλλά και για καταστάσεις.
   
Σκληρό παζάρι σε σκληρή καρέκλα
 
- Αν θέλετε να κάνετε σκληρό παζάρι, επιλέξτε και σκληρή καρέκλα. Παρ΄ ότι θα σας κάνει λιγότερο υποχωρητικό, θα σας βοηθήσει να διεκδικήσετε πιο σθεναρά αυτό που θέλετε.
 
- Αντιστοίχως αν θέλετε να «χαλαρώσετε» τη συμπεριφορά κάποιου ή να εξασφαλίσετε ένα ευνοϊκό για εσάς περιβάλλον συνομιλιών, οδηγήστε τον στο πιο απαλό και αναπαυτικό κάθισμα που έχετε.
 
- Έρευνες έχουν δείξει ότι χαρακτηρίζουμε έναν ξένο πιο γενναιόδωρο αν κρατάμε στα χέρια ένα ζεστό φλιτζάνι με κάποιο ρόφημα που μας έχει προσφέρει παρά ένα κρύο ποτό.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Τα λάθη που τον ξενερώνουν στο λεπτό

Μια αγάπη για το καλοκαίρι ζήτησες κι εσύ η καψερή αλλά ο έρωτας έτσι όπως ήρθε, έτσι κι έφυγε πριν να περάσουν οι διακοπές. Μένεις να σπας το κεφάλι σου γιατί έχασες τόσο γρήγορα και ξαφνικά το κελεπούρι του καλοκαιριού. Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι! Γιατί τα λάθη που έκανες τον ξενέρωσαν και μην τον είδατε τον Παναγή!
1. Mετά το πρώτο ραντεβού, άλλαξες την κατάσταση σου στο Facebook από ελεύθερη σε σχέση:
Δεχόμαστε πως το πρώτο σας ραντεβού πήγε σούπερ, τέλεια και ιδανικά. Αυτό δεν σημαίνει πως τον έδεσες και πλέον έχετε δεσμό. Προτού βγεις να διαλαλήσεις σε φίλους, γνωστούς και αγνώστους στα κοινωνικά δίκτυα πως δεν είσαι πλέον διαθέσιμη, φρόντισε να βγείτε δύο με τρία ραντεβού με τον υποψήφιο αγαπημένο και η ανακοίνωση ας αργήσει να έρθει.

Αν ο υποψήφιος δει πως έσπευσες να τον καπαρώσεις διαδικτυακά, είναι πιθανό να μην σε πάρει τηλέφωνο για το δεύτερο ραντεβού καν!
2. Πήγες για μπάνιο με δέκα κιλά μέικαπ στο πρόσωπο:
Μην ξεχνάς πως είσαι θνητή και όχι υπεράνθρωπος. Σταμάτα λοιπόν να φέρεσαι σαν να είσαι κούκλα πορσελάνινη κυκλοφορώντας στις πλαζ σαν λατέρνα με δέκα τόνους μέικαπ στο πρόσωπο. Και προς Θεού, ξεκίνα να τρως σαν άνθρωπος μπροστά του. Μην παραγγέλνεις διαρκώς μεταλλικό νερό και σαλάτα, γιατί άπαξ και πιστέψει το κελεπούρι πως βγαίνει ραντεβού με ρομπότ και όχι με άνθρωπο, θα σε στείλει!
Μην ξυπνάς νωρίτερα από εκείνον για να φρεσκαριστείς με μέικαπ και να πλύνεις τα δόντια σου, τάχα πως ξυπνάς λαμπερή, δροσερή και όμορφη!
3. Άφησες τα νυχάκια σου, παραμελημένα:
Το καλοκαίρι θέλει περιποίηση. Η ομορφιά πρέπει να ξεκινά από το πρόσωπο αλλά είναι απαραίτητο να φτάνει μέχρι τα άκρα. Γιατί μπορεί τα γαλάζια μάτια σου να τον μαγέψουν εκ πρώτης αλλά άμα φτάσει να φιλήσει τα χεράκια σου τα σκοροφαγωμένα, μαύρο φίδι που σ' έφαγε! Αν πιστεύεις πως το κελεπούρι δεν θα προσέξει τις παρανυχίδες και τα μαυράκια μέσα στα νύχια σου, κάνεις λάθος. Όχι, ότι αν θέλει να εξαφανιστεί θα τον πτοήσει το φροντισμένο γαλλικό μανικιούρ σε πόδια και χέρια αλλά αυτό θ' αποτελέσει ένα συν για εσένα!
Φτιάξε την παγωμένη σχέση σου με το βερνίκι νυχιών κι αν βλέπεις πως μόνη δεν τα καταφέρνεις, κλείσε ένα ραντεβού με μια επαγγελματία αισθητικό.
4. Πορωμένη με την καριέρα σου:
Τίποτα δεν χαλά μια σχέση του καλοκαιριού από το ν' ακυρώνεις το ένα ραντεβού μετά το άλλο επειδή κάτι σου έτυχε στο γραφείο. Άσε εκείνα τα ατελείωτα τηλεφωνήματα στη δουλειά όσο απαλαμβάνατε το μπάνιο σας στη θάλασσα με το κελεπούρι. Αν πρέπει ν' ακούει το κινητό σου να χτυπά διαρκώς και το λαπ τοπ να μην κλείνει ποτέ, θα προτιμήσεις τις βουβουζέλες του Μουντιάλ κι εσύ θα μείνεις μπουκάλα.
Απενεργοποίησε κινητά και σταθερά, τουλάχιστον την ώρα του σεξ!
5. Άστα τα μαλλάκια σου αλλά όχι σ' όλο το κορμί:
Όπως και να το κάνουμε, τ' αγόρια έχουν μια εμμονή με την αποτρίχωση. Είναι πυ εκείνοι πρέπει να ξυρίζουν καθημερινά το μουτράκι τους κι αυτό τους χαλάει πολύ. Αλλά τη γυναίκα την θέλουν αποτριχωμένη. Μπικίνι, πρόσωπο και μασχάλες πρέπει να είναι λεία και οποιαδήποτε παρέκκλιση μπορεί να κάνει το κελεπούρι ν' αναζητήσει άλλη φωλιά με στιλ βραζιλιάνικο ή Χόλιγουντ στην αποτρίχωση.
Αν δεν έχεις χρόνο να αποτριχώσεις όλο το κορμί με την ίδια ευλάβεια, μην ξεχνάς το ξυραφάκι έστω στα πόδια.
Μήπως η μπόχα από τις μασχάλες σου έστειλε το κελεπούρι σε άλλη αγκαλιά; Μείνε συντονισμένη για τα 5 επόμενα λάθη που θα τον ξενερώσουν!
Κατερίνα Πατούλια Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ζητείται άνδρας - σπόνσορας

Έχουν ό,τι ζητήσουν, την ώρα που το ζητήσουν και δεν χρειάζεται να μπουν σε κανέναν κόπο. Ο λόγος για τις γυναίκες που με τόλμη και γοητεία ήξεραν εξαρχής τι ήθελαν από τη ζωή τους: έναν άνδρα που δεν είναι απαραίτητο να διαθέτει κανένα άλλον προσόν εκτός από μια μαύρη American Express…

Δεν θέλω άνδρα, darling. Σπόνσορα θέλω πλέον!», ξεστόμισε αγανακτισμένη μια φίλη τις προάλλες. Αξιέπαινα ανεξάρτητη, απίστευτα εργατική και πάνω απ’ όλα κούκλα, τι κατάλαβε στη ζωή της; Σήμερα θεωρείται overqualified για μια σχέση, οι άνδρες τρέμουν μπροστά στο δυναμισμό της και δικαίως αναρωτιέται: ‘Και τι να κάνω; Να τα παρατήσω όλα για κάποιον; Να το κάνω. Αλλά ποιος θα πληρώνει για πάρτη μου;» Δεν έχει άδικο. Ποτέ της δεν περίμενε τίποτε και από κανέναν. Και τίποτε στη ζωή δεν της χαρίστηκε. Το μόνο που κέρδισε τελικά ήταν η μοναξιά της.
Και πως να μην αγανακτείς μετά στη θέα γάμων που είναι οφθαλμοφανές ότι δεν είναι παρά συναλλαγές; Κάποιες δίνουν τα σωματικά προσόντα τους και κάποιοι την πιστοληπτική τους ικανότητα. Και ζουν αυτές καλά κι εμείς στον σκληρό μεταφεμινιστικό κόσμο μας. Όταν εσύ κυνηγούσες τον κούκλο του βενζινάδικου εκείνες σύχναζαν στα ιδιωτικά κολλέγια. Όταν εσύ έκανες εξήγηση του Λάμπη ότι θα πληρώνετε μισά μισά στις εξόδους σας –το αλλιώς γνωστόν ως going dutch- εκείνες την ώρα που ερχόταν λογαριασμός στο τραπέζι τους, προφασίζονταν ladies room. Και όταν εσύ έπαιρνες αντισυλληπτικά, εκείνες έκαναν ασκήσεις γονιμότητας… Σήμερα εσύ ζεις για να πληρώνεις κι εκείνες ζουν για να τις πληρώνουν.

Αυτός, αυτές και τα πολυέξοδα μυστήρια

Μυήθηκαν παιδιόθεν στο τι σημαίνει κότερο, Hermes, business-class και διαμάντια. Και περίμεναν να μεγαλώσουν ώστε να τα αποκτήσουν. Όχι όμως εξαργυρώνοντας κόπους και εργατοώρες. Είναι οι γυναίκες που δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ. Η αποστολή τους απλή και σατανική. Στο δεκάλογό τους, η πρώτη εντολή λέει ‘Ου φλερτάρεις άνδρα που δεν φορά ρολόι Frank Mueller’, ενώ στο ευαγγέλιό τους ξεχωρίζει το χωρίο ‘Η δε γυνή να ξοδεύει τον άνδρα’. Θηλυκά με ξεκαθαρισμένους στόχους δεν θα γυρίσουν ποτέ να κοιτάξουν οποιονδήποτε. Στοχεύουν σε υψηλά βαλάντια και τρυπώνουν ευέλικτα στις αγκάλες τους, ενίοτε …λιποθυμώντας -if you get the point. Και φυσικά δεν φτάνουν μόνο μέχρι εκεί. Σαν τέλεια προγραμματισμένες χανούμισσες ειδικών αποστολών, βγάζουν εις πέρας το mission τους με το αζημίωτο και χαρίζουν επιτηδευμένη ευτυχία σε ανυποψίαστους κυρίους που από τις πολλές business και τη μιζέρια του πλούτου τους (που λέει και ο Πασκάλ Μπρυκνέρ) δεν ζητούν κάτι παραπάνω από μια άκρως ευπαρουσίαστη σύντροφο που θα τους βγάζει ασπροπρόσωπους σε glamorous δεξιώσεις, θα φέρει στον κόσμο πανέμορφα παιδιά σαν και του λόγου της και φυσικά θα κουνάει πάντα καταφατικά το κεφάλι της. Όχι, δεν θα τη λυπηθούμε. Έχει πάντα τέλειο μανικιούρ - πετικιούρ, μια ντουζίνα Hermes από δέρμα κροκό, ένα ολόκληρο Chopard - corner στο μπουντουάρ της, τα άπαντα του Manolo Blahnik, personal – trainer, personal – shopper και γενικότερα όλα τα personal υλικά της προβλήματα λυμένα. Τρέχει και δεν προλαβαίνει τα καλέσματα, τα weekends στη Μύκονο και τις φιλανθρωπίες-αφορμές για στόλισμα. Πιστεύει ακράδαντα ότι ‘Απ’ το χρήμα και τη ζέστη κανείς δεν έπαθε ποτέ τίποτα’ και παραβιάζει τη συναισθηματική της νοημοσύνη με επιχειρήματα όπως ‘Νηστική αλεπού δεν ερωτεύεται’ και ‘Μετά το χρήμα θα έρθει και ο έρωτας’ και άλλα τέτοια…

Γιατί να μην μπορείς να τα έχεις όλα σε τούτη τη ζωή;

Πολλά θέλεις! Εκείνη έχει το άγγιγμα του Μίδα αλλά βαθιά μέσα της πάρα πολύ θα ήθελε και του άγγιγμα του Νώντα που έχει όλα τα σωματικά προσόντα… Και δεν αποκλείεται να το αποκτήσει και αυτό, αν το ζητάει η ψυχή της και φυσικά κανείς δεν θα το μάθει. Σε εξοργίζει αφάνταστα όταν τολμά και εξομολογείται τη δυστυχία της. Που να μην είχε και ψυχαναλυτή..! Και όμως –χωρίς καμία παρηγορητική διάθεση- η πλειοψηφία των ‘σπονσοραρισμένων’ γυναικών πάσχουν από μανιοκατάθλιψη, επιμένουν οι ειδικοί και κάτι κακές γλώσσες σαν και τις δικές μας. Τώρα θα μου πεις, μήπως εκείνες που τρέχουν όλη μέρα και δεν φτάνουν να πληρώνουν για λογαριασμό τους, στο ντιβάνι του ψυχολόγου δεν φτάνουν μια μέρα –αν βεβαίως αντέχει το έξοδο η ανεξάρτητη τσέπη τους; Όπως βέβαια επεσήμανε μια sponsored by γνωστή μου, «Άλλο να’ σαι χάλια και οι υποχρεώσεις να τρέχουν χωρίς οίκτο και άλλο να’ σαι χάλια με λυμένο το πρόβλημα της ζωής σου.» Το ζήτημα εν τέλει είναι υπαρξιακό. Να ζει κανείς ή και να ψωνί-ζει γενικότερα; Για παν ενδεχόμενο, ο μίνι οδηγός που ακολουθεί είναι μια ευγενική χορηγία στη νέα γυναίκα και μόνη που αναζητά χορηγό…

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗΣ

1.Εσύ είσαι η Κυρία, η Θεά του. Δεν θα πρέπει
να λατρεύει άλλες θεές εκτός από Εσένα!
2.Ου φλερτάρεις άνδρα που δεν φορά ρολόι Frank Mueller.
3.Oυ μοιχεύσεις, παρά μόνο με πλουσιότερο.
4.Ου φονεύσεις, πριν σε συμπεριλάβει στη διαθήκη του.
5.Ου κλέψεις, ζήτα του –χατίρι δεν σου χαλάει.
6.Ου ψευδομαρτυρήσεις για το κόστος των πλαστικών επεμβάσεώνσου. Για πάρτη του τις κάνεις!
7.Τίμα τον πατέρα του και τη μητέρα του, γιατί δεν πρέπει να σε πάρουν χαμπάρι…
8.Να ενθυμάσαι το Σάββατο, και να το κρατάς ιερό: είναι η μέρα που παίρνεις την κάρτα του και βγαίνεις για shopping.
9.Ου καταχραστείς την περιουσία του πριν βρεις τον επόμενο (πλουσιότερο, είπαμε!).
10.Ουκ επιθυμήσεις τον άντρα της φίλης σου –αν έχει λιγότερα ακίνητα απ’ ότι ο δικός σου.

Πόλα Χολ: Πως να ξεπεράσεις το διαζύγιο

Η διαδικασία του διαζυγίου μπορεί να κλονίσει συναισθηματικά το άτομο που την υφίσταται και να του προκαλέσει αφόρητο πόνο. Το βιβλίο αυτό θα σας βοηθήσει να αποδεχθείτε την πραγματικότητα, να κατανοήσετε ευκολότερα τι ήταν αυτό που πήγε στραβά και να διαχειριστείτε τη δίνη των συναισθημάτων που σας κατακλύζουν.
Με σαφή και απλά βήματα, αυτός ο πρακτικός οδηγός θα σας δείξει πώς:
·Να ξεπεράσετε τις υπάρχουσες αλλά και τις πιθανές προκλήσεις.
·Να συμβιβαστείτε με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της κατάστασής σας.
·Να καταστρώσετε ένα προσωπικό σχέδιο δράσης, αφού λάβετε υπόψη κάποιες πολύτιμες συμβουλές σε οικονομικά και νομικά ζητήματα.
·Να οικοδομήσετε μια σχέση με τον/την πρώην σας που θα σας επιτρέψει να επικοινωνείτε αποτελεσματικά.
Ένα χρήσιμο βιβλίο που όχι μόνο θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε με τον πιο υγιή τρόπο ένα διαζύγιο, αλλά θα σας δώσει, επιπλέον, τα κατάλληλα εφόδια ώστε να χτίσετε ένα ασφαλές και ευτυχισμένο μέλλον. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Το πληγωμένο «εγώ»

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου
Φωτογραφία
Αυτοεκτίμηση είναι οι σκέψεις, η στάση, οι αντιλήψεις, οι προσδοκίες και τα συναισθήματα που έχω για τον εαυτό μου, γι΄ αυτό που είμαι, γι΄ αυτά που μπορώ να κάνω, για το πώς νομίζω ότι με βλέπουν οι άλλοι. Μπορεί να νιώθουμε ικανοποίηση από τις επαγγελματικές μας επιδόσεις, ωστόσο να μας διακατέχουν βαθιές συναισθηματικές ελλείψεις στον τρόπο με τον οποίο συνδεόμαστε με το άλλο φύλο. Μάλιστα, μια τέτοια συναισθηματική έλλειψη μπορεί να μας κάνει να υπερλειτουργούμε στον επαγγελματικό τομέα, προκειμένου να αντλήσουμε την αυτοεκτίμηση που μας λείπει από τις διαπροσωπικές μας δεξιότητες.
Η αυτοεκτίμηση καθοδηγεί τη συμπεριφορά μας σχεδόν με έναν τυφλό τρόπο. Ο άνθρωπος με υψηλή αυτοεκτίμηση συνήθως έχει θετική στάση απέναντι στη ζωή, αποδέχεται τον εαυτό του, παίρνει αποφάσεις με την απαραίτητη σιγουριά, η εικόνα του για τον εαυτό του και τα πιστεύω του δεν πλάθονται από τρίτους, θέτει ψηλούς στόχους και βλέπει τον εαυτό του ώς καθοδηγητή στη θετική έκβαση των πραγμάτων που αναμένει να έχει στη ζωή του. Αντίθετα, αυτός που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση τείνει να έχει μη διεκδικητική συμπεριφορά, βυθίζεται σε αρνητικούς εσωτερικούς διαλόγους, κυριαρχείται από μόνιμο άγχος και αυτοαμφισβήτηση, δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις, επηρεάζεται εύκολα, αποφεύγει να θέτει στόχους για να μην αποτύχει και μπορεί να εμπλέκεται σε παθολογικές σχέσεις που καταλήγουν να τον κάνουν να νιώθει αδύναμος. Ο μηχανισμός της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας» αρχίζει να τον καθοδηγεί: μια εικαζόμενη ανεπάρκεια μπορεί να μετατραπεί σε πραγματική! Παγιδεύεται σε έναν φαύλο κύκλο που γεννά καθημερινές χειμαρρώδεις αρνητικές σκέψεις, με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει στον εαυτό του να αμφισβητήσει τις αδυναμίες του. Με άλλα λόγια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση θρέφει μια παθητική και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, η οποία με τη σειρά της ύπουλα πείθει τον άνθρωπο για την αναξιότητά του.
Οι γονείς που απορρίπτουν το παιδί, που αδυνατούν να το αποδεχθούν γι΄ αυτό που είναι, που το μαθαίνουν ότι η αυτοαξία εξαρτάται μόνον από την επιτυχία, δεν επιτρέπουν στο παιδί να λάβει την απαραίτητη για το ίδιο επιβράβευση και ασφάλεια. Αντίστοιχα, ένα παθολογικά υπερπροστατευτικό περιβάλλον μπορεί να παρεμποδίσει το παιδί να αυτονομηθεί και να νιώσει μέσα του δυνατό. Φυσικά, πολλά παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε αντίξοα ή ευνουχιστικά περιβάλλοντα έχουν καταφέρει να ορίσουν την ταυτότητα τους έξω από αυτά, υπερβαίνοντας το τραύμα.
Τη ματαιωμένη μας αυτοεκτίμηση είναι δυνατόν να τη χτίσουμε από την αρχή. Ας μην ξεχνάμε ότι η ευτυχία δεν είναι πάντα οφθαλμοφανής, αλλά δημιουργείται μέσα από αυτό που εμείς βλέπουμε. Από αυτά που επιλέγουμε να δούμε. Με αφορμή τον μύθο του Σίσυφου, ο Αλμπέρ Καμί γράφει «Ιl faut imaginer Sisyphe heureux» (πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο).
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια (Ρh. D). Εmail: myrsi@hol.gr

Η γκρίνια... κάνει καλό

Φωτογραφία
Είστε γκρινιάρηδες; Καλά κάνετε! Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, η γκρίνια σάς κάνει καλό! Η μελέτη, την οποία πραγματοποίησε ένας αυστραλός ψυχολόγος ο οποίος μελετά τα συναισθήματα, έδειξε πως η γκρίνια μάς κάνει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά. Στην πραγματικότητα, όσοι γκρινιάζουν και είναι συχνά κακόκεφοι λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις και είναι λιγότερο εύπιστοι.
«Αν και η ευθυμία ευνοεί τη δημιουργικότητα, η κακοκεφιά και η γκρίνια τρέφουν την προσοχή και την επιφυλακτικότητα», δήλωσε ο καθηγητής Τζο Φόργκας, από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, στο «Αυστραλιανό Περιοδικό Επιστήμης». Και εξήγησε πως ένας γκρινιάρης μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα απ΄ ό,τι ένας εύθυμος τις δύσκολες καταστάσεις, γεγονός το οποίο σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο «ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται τις πληροφορίες».
Ο δρ Φόργκας πραγματοποίησε τη μελέτη του ζητώντας από εθελοντές να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες και να θυμηθούν αρνητικά και θετικά γεγονότα της ζωής τους. Στόχος ήταν να νιώσουν οι εθελοντές είτε την ψυχική τους διάθεση να βελτιώνεται είτε να επιδεινώνεται. Αμέσως μετά, τους ζήτησε να συμμετάσχουν σε μια σειρά από τεστ- μεταξύ άλλων έπρεπε να κρίνουν εάν ορισμένες ευρέως διαδεδομένες απόψεις είναι μύθοι ή αλήθειες, καθώς και να παρακολουθήσουν κάποια γεγονότα για τα οποία αργότερα έπρεπε να μιλήσουν ως μάρτυρες στο πλαίσιο μιας «ανάκρισης».
Οι εθελοντές που είχαν κακή ψυχική διάθεση και γκρίνιαζαν απέδωσαν πολύ καλύτερα απ΄ όσους ήταν εύχαρεις, καθώς έκαναν πολύ λιγότερα λάθη και έδωσαν πιο πιστές περιγραφές των γεγονότων. «Η μελέτη μας υποδηλώνει πως η καλή ψυχική διάθεση ευνοεί τη δημιουργικότητα, την ευρύτητα της σκέψης, τη συνεργασία και την ευστροφία, αλλά η κακή μας κάνει πιο προσεκτικούς, μας ωθεί να σκεφτόμαστε περισσότερο και να παρατηρούμε με μεγαλύτερη προσήλωση τον γύρω κόσμο», εξήγησε ο δρ Φόργκας.
Η μελέτη έδειξε ακόμη ότι όσοι είχαν κακή ψυχική διάθεση εξέφραζαν καλύτερα τις πεποιθήσεις τους για τους μύθους και τις αλήθειες, καθώς είχαν καλύτερα επιχειρήματα, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι «η κακή διάθεση μπορεί να οδηγεί σε ένα πιο συγκροτημένο, ευπροσάρμοστο και τελικά πιο επιτυχημένο στυλ επικοινωνίας», κατά τον δρα Φόργκας.
Προγενέστερες εργασίες του έχουν δείξει πως ανάλογη επίδραση ασκούν πάνω μας και οι καιρικές συνθήκες: οι βροχερές, μουντές μέρες οξύνουν τη μνήμη, ενώ οι ηλιόλουστες μάς κάνουν να ξεχνάμε- ίσως διότι τελικά όταν νιώθουμε καλά, γινόμαστε λίγο... χαζοχαρούμενοι!

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Τομογράφος «μπορεί να μαντεύει ασυνείδητες αποφάσεις»

Μια παραλλαγή της μαγνητικής τομογραφίας φαίνεται ότι θα μπορούσε να προβλέπει τις ενέργειές μας καλύτερα από ό,τι εμείς οι ίδιοι: στο τελευταίο πείραμα, Αμερικανοί ερευνητές μπορούσαν να «μαντεύουν» ποιοι εθελοντές θα ήταν συνεπείς με όσα υποσχέθηκαν.

Εξετάζοντας άνδρες και γυναίκες που άκουσαν ηχογραφημένες πληροφορίες για τη χρήση αντηλιακού, οι ερευνητές μπορούσαν να προβλέψουν στις περισσότερες περιπτώσεις ποιοι από τους εξεταζόμενους θα χρησιμοποιούσαν όντως αντηλιακό την εβδομάδα που θα ακολουθούσε.

Οι προβλέψεις αυτές αποδείχθηκαν πιο ακριβείς από ό,τι οι ρητές προβλέψεις των ίδιων των εθελοντών, αναφέρει η ομάδα στην επιθεώρηση Journal of Neuroscience.

«Πολλοί άνθρωποι "αποφασίζουν" να κάνουν πράγματα, τελικά όμως δεν τα κάνουν» σχολίασε στο Reuters ο Μάθιου Λίμπερμαν, επικεφαλής της μελέτης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

Με τη νέα τεχνική, ο Λίμπερμαν μπόρεσε να προχωρήσει πέρα από τις απλές προθέσεις και να προβλέψει με σχετική αξιοπιστία τις τελικές συμπεριφορές.

Η μελέτη βασίστηκε στη λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), η οποία παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τη ροή αίματος στον εγκέφαλο. Η αιμάτωση αυξάνεται παροδικά στις περιοχές του εγκεφάλου με την εντονότερη δραστηριότητα.

Σε πρώτη φάση, 20 άνδρες και γυναίκες κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις για το πόσο συχνά χρησιμοποιούν αντηλιακό και αν σκοπεύουν να αυξήσουν τη χρήση του.

Στη συνέχεια εξετάστηκαν στον τομογράφο την ώρα που άκουγαν μηνύματα για την ασφαλή χρήση αντηλιακών, ανακατεμένα με άλλα μηνύματα ώστε να μην αποκαλυφθεί ο σκοπός του πειράματος. Μετά το τέλος της εξέτασης, οι εθελοντές απάντησαν σε ένα νέο γύρο ερωτήσεων για τα αντηλιακά. Πήραν επίσης ως δώρο ένα τσαντάκι που περιείχε μεταξύ άλλων αντηλιακά πανάκια.

Μια εβδομάδα αργότερα, οι ερευνητές επικοινώνησαν εκ νέου με τους εθελοντές και τους ρώτησαν αν είχαν χρησιμοποιήσει αντηλιακό και πόσο.

Περίπου οι μισοί από τους εθελοντές είχαν αναφέρει με ακρίβεια αν θα χρησιμοποιούσαν τα πανάκια. Οι ερευνητές άρχισαν τότε να αναλύουν τα δεδομένα του fMRI αναζητώντας στοιχεία που θα προσέφεραν μεγαλύτερη ακρίβεια πρόβλεψης.

Πράγματι, η ανάλυση αποκάλυψε μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που προέβλεπαν την αύξηση ή μη της χρήσης αντηλιακού στα τρία τέταρτα των εθελοντών.

Τα μοτίβα αυτά αφορούν τον μέσο προμετωπιαίο φλοιό, γράφει η ερευνητική ομάδα. «Είναι η μόνη περιοχή του προμετωπιαίου φλοιού που γνωρίζουμε ότι είναι δυσανάλογα μεγάλη στους ανθρώπους σε σχέση με άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά» επισημαίνει ο Δρ Λίμπερμαν.

«Η περιοχή αυτή σχετίζεται με την αυτοσυνείδηση και φαίνεται να έχει κρίσιμη σημασία για τις σκέψεις που αφορούν τον εαυτό μας, τις προτιμήσεις και της αξίας μας» προσθέτει.

Τα αποτελέσματα της μελέτης θα μπορούσαν να προσφέρουν νέα στοιχεία για τον ανθρώπινο εγκέφαλο, και πιθανότατα θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των διαφημιστών.

Επόμενος στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι να προβλέψει ποιοι άνθρωποι θα καταφέρουν να κόψουν το κάπνισμα έπειτα από ανάλογη παρότρυνση.

Μείωση ερωτικής επιθυμίας λόγω οικονομικής κρίσης


Το κραχ που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και κραχ στο σεξ και τις επιδόσεις των Ελλήνων ανδρών. Η μείωση της ερωτικής επιθυμίας, αλλά και η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών που καταγράφει μεγάλη μελέτη της εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών είναι μόνο η αρχή, καθώς οι διαπιστώσεις των επιστημόνων έχουν να κάνουν για πρώτη φορά και με την εμφάνιση δυσκολιών στο σεξ, οι οποίες στο παρελθόν ήταν σπάνιες.

Αυτές αποδίδονται στο γεγονός ότι έχει τραυματιστεί η συνολική ερωτική φαντασίωση των Ελλήνων ανδρών, λόγω της οικονομικής κρίσης. Σε ποσοστά προκύπτει ότι η αναστολή εκσπερμάτωσης έφθασε από το 4% στο 13% τους τελευταίους έξι μήνες.

Ο αυνανισμός λειτουργεί ως κύρια διέξοδος της οργασμικής ολοκλήρωσης για το 49% των ανδρών, ενώ αυτή «η καθημερινή ενασχόληση» αφορούσε μόνο το 26% τα προηγούμενα χρόνια.
Η εξήγηση των επιστημόνων για το γεγονός αυτό έχει να κάνει με την έντονη ενοχή προς τη σύζυγο, αλλά και το φόβο της απόδοσης σε μία κοινωνία η οποία βάλλεται από κάθε πλευρά, με αποτέλεσμα τα υλικά αγαθά, αλλά και οι απολαβές να μειώνονται συνεχώς.
Η έρευνα που έγινε σε ερωτηματολόγιο, το οποίο απάντησαν 1100 παντρεμένοι άνδρες ηλικίας 30 έως 45 ετών έδειξε καθαρά και τη μεγάλη τάση για απιστία, η οποία είναι ολοφάνερη κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Το 49% δηλώνουν ότι απατούν τις συζύγους τους από τους οποίους το 35% περιστασιακά και το 13% βρίσκονται σε μόνιμη εξωσυζυγική σχέση. Επίσης, αρκετοί είναι αυτοί που αναζητούν ικανοποίηση στον «πληρωμένο έρωτα».
Οι ειδικοί εκτιμούν αν στον έρωτα αντικατοπτρίζεται η κοινωνία, τότε τα συμπεράσματα της έρευνας είναι άκρως απογοητευτικά, επισημαίνει ο επικεφαλής αυτής της μελέτης, ουρολόγος-ανδρολόγος Κ. Κωνσταντινίδης, ο οποίος αποδίδει την απιστία στην αντίδραση του ατόμου σε μια θεσμοθετημένη, αλλά καταρρέουσα αξία, όπως είναι ο γάμος, ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπου οι πιέσεις προς το ζευγάρι εντείνονται και πολλαπλασιάζονται.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Χιλιάδες κόσμου κάνει γιόγκα στην Times Square!

Χιλιάδες άνθρωποι φόρεσαν τα κορμάκια τους, πήραν τα στρώματά τους και έκαναν γιόγκα στην πλατεία της Times Square, για να τιμήσουν έτσι το θερινό ηλιοστάσιο…

Η ετήσια δωρεάν εκδήλωση «Summer Solstice in Times Square Yoga Thon», προσέλκυσε χιλιάδες κόσμου… κάποιοι από αυτούς έκαναν yoga ενώ κάποιοι άλλοι απλώς παρακολουθούσαν!!!

Μία από τους διοργανωτές της εκδήλωσης είπε πως ήταν εκπληκτικό θέαμα να βλέπεις τόσους ανθρώπους να γυμνάζονται με συντονισμένες κινήσεις και να προσπαθούν να ηρεμήσουν σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη του κόσμου!!!

Ως γνωστόν η Νέα Υόρκη είναι ένα μέρος που ποτέ δεν κοιμάται και είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος ηρεμία…

Η οικονομική κρίση εντείνει τα προβλήματα χρήσης ουσιών, σύμφωνα με το ΚΕΘΕΑ

Η οικονομική κρίση πλήττει περισσότερο τα απεξαρτημένα άτομα που βρίσκονται στην φάση της κοινωνικής επανένταξης, καθώς η ένταξη στην αγορά εργασίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ακόμη και για εκείνους που διαθέτουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εργασιακή εμπειρία. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία τα οποία παρουσίασε το ΚΕΘΕΑ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (26 Ιουνίου).


Με κεντρικό σύνθημα «Χρέος μας ...η ζωή», το ΚΕΘΕΑ υπογραμμίζει πως η δίνη της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μας τους τελευταίους μήνες, επηρεάζει τους αδύναμους, εντείνει τα προβλήματα χρήσης ουσιών, ψυχικής υγείας και κοινωνικού αποκλεισμού.
«Η καθιερωμένη φετινή καμπάνια του ΚΕΘΕΑ αποφασίσαμε να επικεντρωθεί στην ανάγκη να διαφυλάξουμε ως κοινωνία την αλληλεγγύη και τη συνοχή μας και να στηρίξουμε τους ευάλωτους. Θεωρούμε ότι δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στο οικονομικό χρέος να μας κάνει να ξεχάσουμε το χρέος μας απέναντι στη ζωή», επεσήμανε κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Γεράσιμος Νοταράς.
Σχεδόν αμετάβλητα τα χαρακτηριστικά του χρήστη
Από την επεξεργασία των στατιστικών στοιχείων των Συμβουλευτικών Κέντρων του ΚΕΘΕΑ για το έτος 2009, ο χρήστης ουσιών είναι κυρίως άνδρας (86,3%), περίπου 28 ετών, άνεργος και διαμένει με την γονική του οικογένεια (71%). Κατά κύριο λόγο είναι Έλληνας (94,2%) που έχει εγκαταλείψει το σχολείο περίπου στα 15 και η πρώτη του επαφή με τις ουσίες (ινδική κάνναβη) έγινε σε ηλικία 16 ετών.
Πολύ σύντομα, περίπου στα 19, ξεκινά η χρήση της κυρίας ουσίας εξάρτησης που είναι για τους περισσότερους η ηρωίνη (79,6%).
Διαφοροποίηση παρατηρείται σε σχέση με το παρελθόν στον τρόπο χρήσης της ουσίας, καθώς κυριαρχεί πλέον η εισπνεόμενη από τη μύτη (64,8%), επειδή ενέχει λιγότερους κινδύνους για την υγεία του χρήστη. Ωστόσο οι ειδικοί εκτιμούν ότι η τάση αυτή μπορεί να ανατραπεί και να αυξηθούν και πάλι τα ποσοστά ενέσιμης χρήσης, μαζί με τους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή των εξαρτημένων ατόμων.
Σημαντικό ποσοστό εξαρτημένων ατόμων δεν έχει υποβληθεί ποτέ σε έλεγχο για μολυσματικές ασθένειες, με αποτέλεσμα όταν απευθύνονται στα προγράμματα απεξάρτησης να διαπιστώνεται ότι το 30,9% πάσχει από ηπατίτιδα C.
Τέλος, επτά στους δέκα χρήστες έχουν συλληφθεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, ενώ τέσσερις στους δέκα έχουν τουλάχιστον μία καταδίκη.
Προβλήματα σωματικής υγείας
Οι φλεγμονές, τα οδοντιατρικά και ορθοπεδικά προβλήματα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη συχνότητα οι χρήστες. Τα προβλήματα οξύνονται είτε λόγω της παραμέλησης τους από τους ίδιους τους χρήστες, είτε λόγω της λίστας αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία.
Επιπλέον, οι περικοπές στο σύστημα δημόσιας υγείας έχουν ήδη καταστήσει δυσκολότερες τις παραπομπές των ατόμων από το ΚΕΘΕΑ για ιατρικές εξετάσεις στα δημόσια νοσοκομεία ή άλλους φορείς Υγείας.
Η μη έγκαιρη διάγνωση και ιατρική αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, είτε ο χρήστης είναι στον δρόμο, είτε σε θεραπευτικό κέντρο, επιβαρύνει περαιτέρω την υγεία του και καθιστά αυτομάτως δυσκολότερη και δαπανηρότερη την θεραπεία.
Επανένταξη και αγορά εργασίας
Βασικός στόχος όλων των προγραμμάτων απεξάρτησης είναι η ένταξη στην αγορά εργασίας. Ωστόσο η βασική αυτή προϋπόθεση που ταυτόχρονα είναι και παράγοντας πρόληψης της υποτροπής, ακυρώνεται από την οικονομική κρίση που πλήττει την αγορά εργασίας.
«Η οικονομική κρίση με αποπροσανατολίζει από την προσπάθειά μου. [...] θεωρώ αυτή την εποχή, εποχή οικονομικών ευκαιριών και σε συνδυασμό με τις περικοπές στο πρόγραμμα από τα πιο μικρά έξοδα μέχρι και την έλλειψη θεραπευτικού προσωπικού, συχνά με κάνει να πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να μένω καθαρός σε όλα στη ζωή μου.», σκέφτεται ένα από τα μέλη του ΚΕΘΕΑ-Διάβαση που συμμετέχει στην Βραδινή Κοινότητα.
Οι προοπτικές εργασιακής ένταξης των απεξαρτημένων ατόμων διαγράφονται δυσοίωνες, καθώς είναι δύσκολη τόση η εξεύρεση όσο και η διατήρηση μιας θέσης εργασίας. Το πιεστικό αυτό περιβάλλον αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής σε παλιές συμπεριφορές και ενεργοποιεί μηχανισμούς επιβίωσης του παρελθόντος (παραβατικότητα, χρήση).
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι επτά στους δέκα χρήστες βρίσκουν «διέξοδο» σε νόμιμες εξαρτήσεις, όπως το αλκοόλ, τα ψυχοφάρμακα και ο τζόγος.
Αποδοτικότητα του ΚΕΘΕΑ
Η προσέλευση στις δομές του ΚΕΘΕΑ το 2009 παρουσίασε αυξητική τάση που συνεχίζεται και το 2010. Ειδικότερα, 3.182 έφηβοι και ενήλικοι χρήστες ουσιών απευθύνθηκαν στα 23 Συμβουλευτικά Κέντρα του ΚΕΘΕΑ σε όλη την Ελλάδα. Υπηρεσίες ψυχικής απεξάρτησης μέσω των θεραπευτικών κοινοτήτων προσφέρθηκαν σε 1.085 άτομα, ενώ 515 άτομα συμμετείχαν στα Κέντρα Κοινωνικής Επανένταξης, ολοκληρώνοντας την θεραπευτική τους πορεία με την ενσωμάτωση τους στο κοινωνικό σύνολο.
Σημαντική αύξηση σημειώθηκε το 2009 στην συμμετοχή των κρατουμένων και των αποφυλακισμένων στις παρεμβάσεις του ΚΕΘΕΑ: 1.864 άτομα συμμετείχαν στην Συμβουλευτική Υποστήριξη Κρατουμένων και 200 άτομα σε προγράμματα θεραπείας απεξάρτησης και επανένταξης για φυλακισμένους και αποφυλακισμένους.
Τέλος, οι μονάδες άμεσης παρέμβασης και προσέγγισης χρηστών στον δρόμο, ήρθαν σε επαφή με 2.000 χρήστης μόνο στην περιοχή του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Μαίρη Μπιμπή

«Δε θέλω σχέση!» - και Video μετά μουσικής !


…γράφει η Αριάδνη Γερασιμίδου
aria@fe-mail.gr
Μαζί με τη κρίση του ευρώ μάλλον βιώνουμε και την  απόλυτη κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις.
Πως η νέα μόδα για Άνοιξη – Καλοκαίρι έδειξε πως τα εμπριμέ θα κατακτήσουν το χώρο της πασαρέλας; Έεε έτσι και η νέα μόδα στις ανθρώπινες σχέσεις λέγεται «δε θέλω να κάνω σχέση». Δεν είμαι σε φάση βρε παιδί μου. Πώς να στο πω; Μπορεί να συμβεί στον καθένα!
Αυτή η νέα μόδα που φυσικά υπάρχει στο Facebook ως “In an open relationship”, κοινώς δε ξέρουμε τι έχουμε, υπάρχει και στην πραγματική ζωή και έχει γίνει τόσο συνηθισμένο φαινόμενο που προκαλεί.
Είχα διάφορες συζητήσεις σε ηλικίες από 22 έως και 35. Δεν άκουσα από κανέναν κάτι θετικό. Κάτι όμορφο. Όχι... Ψέματα λέω.  Άκουσα! Από μια γνωστή. Μου είπε πως νομίζει πως έχει σχέση. Δε το έχει και σίγουρο βέβαια. Αλλά έτσι δείχνουν όλα. Δηλαδή, αντί να τη ρωτάει «Τι θα κάνεις το βράδυ;», χρησιμοποιεί πληθυντικό εκείνος και της λέει «Τι θα κάνουμε σήμερα το βράδυ;». Μη γελάτε! Είναι πολύ σημαντικό. Όπως επίσης κανονίζει μαζί της διάφορα πράγματα από πριν, την έχει δηλαδή στο πρόγραμμα του και στη ζωή του και δεν την ενημερώνει τη τελευταία στιγμή αν θελήσει να βγουν. Επίσης, δεν έχει τον εγωισμό του μπροστά και της κάνει αρκετά τηλέφωνα την ημέρα.
Προσέξτε αυτές  τις λεπτομέρειες γιατί έτσι πλέον  θα καταλαβαίνετε πως ακριβώς σας βλέπει ο άλλος.
Φυσικά, δε σημαίνει πως αν τα παραπάνω συμβαίνουν πριν ολοκληρώσετε ό,τι τέλος πάντων έχετε, πως θέλει να κάνει σχέση μαζί σας ο εν λόγω άνθρωπος. Μπορεί να ανακαλύψετε άλλα αργότερα.
Σε λίγο νομίζω θα φτάσουμε στις παλιές εποχές, κάμποσα  χρόνια πριν και θα ρωτάμε τον άλλο αν θέλει να τα «φτιάξει» μαζί μας!
Δε μπορώ να γνωρίζω, ούτε είμαι σε θέση, τι ακριβώς φταίει αλλά διανύουμε μια χρονική περίοδο όπου η λέξη σχέση είναι συνυφασμένη με τη λέξη πίεση. Φταίει ίσως αυτή η ανεξαρτησία όλων μας . Ίσως και το μόνιμο άγχος που μας προκαλείται από τη καθημερινότητα μας.
Πάντως, πόσο περίεργο και παράλογο είναι να θέλεις να περνάς καλά με έναν άνθρωπο, να μοιράζεσαι συναισθήματα μαζί του, να αγαπάς τις συνήθειες  του και να το ζεις;
Απουσιάζει η αγάπη  γενικότερα και κυριαρχούν οι ψεύτικες καταστάσεις. Φυσικά πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις και για αυτές αξίζει να ελπίζουμε όλοι. Ας δούμε όμως τα συμπτώματα των ανθρώπων που δε σας θέλουν πραγματικά στη ζωή τους και ίσως δεν αξίζει να περνάτε άσκοπα την ώρα σας μαζί τους.

Τα  συμπτώματα για να γνωρίζετε…
Όσο και να δείχνει  ο άλλος ότι ενδιαφέρεται υπάρχουν κάποιες φρασούλες που αν τις  ακούσετε από το στόμα του σημαίνει πως αν σκέφτεστε για κάτι πιο σοβαρό μαζί του, καλύτερα να το σκεφτείτε ακόμα καλύτερα…
- Δεν είμαι για  σχέση εγώ τώρα. / Δε θέλω να  κάνω σχέση. (Πιο ξεκάθαρα δε  γίνεται να σας το πει.)
- Είμαι σε μια περίεργη φάση αυτή τη περίοδο. (Ναι. Προσπαθώ ακόμα να ξεπεράσω την /τον πρώην μου και δε ξέρω τι θέλω!)
- Θέλω να ζήσω  τη ζωούλα μου, χωρίς να έχω κάποιον στο κεφάλι μου. (Οπότε τι με νοιάζει τι θες εσύ τώρα!)
- Δε μπορώ τις  δεσμεύσεις. (Ναι. Μου φέρνουν αλλεργία. Είμαι ελεύθερο πουλί!)
- Είμαι πολύ πιεσμένος-η  από τις προηγούμενες σχέσεις  μου. (Πολύ. Δε φαντάζεσαι. Κι εσύ μια από τα ίδια θα είσαι στα σίγουρα, οπότε δε μπαίνω καν στο κόπο!)
- Πνίγομαι με τις  σχέσεις, δε μπορώ. (Λες και  με έχει βάλει κάποιος σε  μια κουταλιά νερό ένα πράγμα!)
- Δε σκέφτομαι  για κάτι σοβαρό αυτή τη περίοδο. (Λέω να περάσω καλά και βλέπουμε…)
- Ας το ζήσουμε  αφού μας αρέσει και ας μην σκεφτόμαστε το μέλλον. (Ναι. Τα προφυλακτικά μη ξεχάσουμε μόνο, γιατί μέχρι αύριο…)
- Σου αφιερώνω  το τραγουδάκι «Το ξέρεις μ’  αρέσεις». (Μα μη με πιστέψεις  λέει η συνέχεια! )
- Το καλοκαίρι  δεν είναι για σχέσεις... (Δοκίμασε από Σεπτέμβρη καλύτερα με τα πρωτοβρόχια!)

Το αποτέλεσμα;
Κατά πάσα πιθανότητα, για να μην έχετε αυταπάτες, εάν  περάσετε μαζί με έναν άνθρωπο αυτή τη “περίεργη” περίοδο της ζωής του, δε θα γίνετε ποτέ σύντροφος του-της.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο μια τέτοια περίπτωση να έχει χαρούμενη κατάληξη.
Το πιο πιθανό είναι να επιφέρει πόνο, να σας πληγώσει γιατί δε μπορείτε να αρνηθείτε τα συναισθήματα που από μόνα τους έρχονται και αρκετό χάσιμο χρόνου (ίσως και να χάσετε καλές ευκαιρίες και να διώξετε άθελα σας ανθρώπους που πραγματικά αξίζουν από δίπλα σας).

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Οι γυναίκες είναι δύο φορές πιο ευαίσθητες στο στρές από τους άνδρες

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Molecular Psychiatry» οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι θηλυκοί εγκέφαλοι είναι πιο ευαίσθητοι από τους ανδρικούς. Ακόμα και σε πολύ χαμηλά επίπεδα  της ορμόνης CRF που εκκρίνεται σε στιγμές άγχους.

 Η DailyTelegraph αναφέρει ότι οι ερευνητές θεωρούν τα πορίσματα της μελέτης που έγινε σε πειραματόζωα, ικανά να εξηγήσουν την αγχώδη συμπεριφορά και των… ανθρώπων. Παλαιότερες έρευνες που έδειξαν επίσης ότι οι γυναίκες εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και μετά τραυματικού στρες σε σχέση με τους άνδρες,  δεν κατάφεραν να ερμηνεύσουν πειστικά το φαινόμενο αυτό.

 Η επικεφαλής της έρευνας δρα Ρίτα Βαλεντίνο του Νοσοκομείου Παίδων της Φιλαδέλφια σε συνεργασία με Ειρήνη Παραστατίδη και τον Χάρη Ισχυρόπουλο πιστεύουν ότι βρήκαν την βιολογική εξήγηση γιατί οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από τους άνδρες από κατάθλιψη και αγχώδεις διαταραχές.  Αν και η ανθρώπινη συμπεριφορά  επηρεάζεται και από άλλους μηχανισμούς.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Αυξάνονται τα διαζύγια των... γκρίζων κροτάφων

Για την 60χρονη ψυχολόγο Ιόλη Κριεζή, το να μιλά για το διαζύγιό της ύστερα από 28 χρόνια γάμου δεν είναι ταμπού: «Μετά τον χωρισμό μου με είχε πιάσει πανικός. Επαθα κατάθλιψη. Εκλαιγα ακόμα και όταν οδηγούσα, τόσο που κόντεψα να τρακάρω», λέει στα «ΝΕΑ». Για την ίδιαόμως η διαχείριση ενός διαζυγίου εμπίπτει στις αρμοδιότητες του επαγγέλματός της ψυχολόγος για περισσότερο από 35 χρόνια, εργάζεται σήμερα στο ΑθηναϊκόΚέντρο Μελέτης του Ανθρώπου, όπου δύο φορές τον χρόνο διοργανώνει σεμινάριαγια ζευγάρια, αλλά και επαγγελματίες ψυχολόγους. Οπως λέει πάντως, τοδιαζύγιό της στα 52 την άλλαξε τόσο ως γυναίκα όσο και ως επαγγελματία. 
«Μου πήρε καιρό να σταθώ στα πόδια μου, αλλά όταν το έκανα άρχισα να εκτιμώ τον εαυτό μου πολύ περισσότερο», λέει η κ. Κριεζή. Ο σύζυγός της έχει πλέον μια νέα σχέση, αλλά η ίδια δεν σκέφτηκε ποτέ να ξαναφτιάξει τη ζωή της «γιατί η ενασχόληση με τη ζωή των παιδιών δεν άφηνε καθόλου ελεύθερο χρόνο». 

Τα γκρίζα διαζύγια, όπως της κ. Κριεζή- όταν δηλαδή και οι δύο σύζυγοι είναι 55 ετών και άνω- αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο, λέει στα «ΝΕΑ» η αμερικανίδα ιστορικός και ερευνήτρια σε ζητήματα γάμου Στέφανι Κουντζ. 

Ο λόγος; Οσο οι άνθρωποι ζουν περισσότερο, δεν διστάζουν να αφήσουν μια κορεσμένη σχέση για κάτι καλύτερο. Οπως αναφέρει η κ. Κουντζ, ο χωρισμός του πρώην αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, 62χρονου Αλ Γκορ, από την 61χρονη σύζυγό του Τάιπερ είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα. Οι Γκορ χώρισαν ήρεμα και ανακοίνωσαν το διαζύγιό τους ύστερα από 40 χρόνια γάμου, τέσσερα παιδιά, μια αντιπροεδρία και ένα βραβείο Νομπέλ... με ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ο χωρισμός τους δεν ήταν αναμενόμενος: το 2003 μάλιστα είχαν κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο- «Joined at the heart» (Ενωμένοι στην καρδιά)- με θέμα τον τότε επιτυχημένο γάμο τους. «Απέδειξε όμως ότι ακόμα και οι πιο επιτυχημένοι γάμοι ξεφτίζουν», σύμφωνα με την κ. Κουντζ. 

Συμβατικά
«Και στην Ελλάδα πλέον παρατηρείται η τάση να χωρίζουν ζευγάρια ύστερα από πολλές δεκαετίες γάμου», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Ελένη Γκλεγκλέ, δικηγόρος με ειδίκευση στο οικογενειακό δίκαιο. Οπως εξηγεί, οι λόγοι πίσω από ένα γκρίζο διαζύγιο είναι η συμβατική συμβίωση χωρίς καμία σεξουαλική επαφή και η παράταση της διάρκειας του γάμου για χάρη των ανήλικων παιδιών. «Οι Ελληνες δεν χωρίζουν νωρίς. Είτε διότι θέλουν να μεγαλώσουν μαζί τα ανήλικα παιδιά τους είτε γιατί κανείς από τους δύο δεν θέλει να επιφορτιστεί ένα ακόμα άσχημο διαζύγιο», λέει η κ. Γκλεγκλέ. 

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 2006 καταγράφηκαν 1.757 διαζύγια συζύγων με διάρκεια γάμου 25 χρόνια και άνω. Την ίδια χρονιά, το ποσοστό των ανδρών που πήραν διαζύγιο σε ηλικία 50-54 ετών αυξήθηκε κατά 14% από το 2002, ενώ των γυναικών 55-59 ετών κατά 28%. Στους χωρισμούς, ύστερα από μακροχρόνιες σχέσεις, η αίσθηση του «εμείς» χάνεται τελευταία, υποστηρίζει η κ. Κριεζή. «Ακόμα και τώρα που ακούω τον πρώην άνδρα μου να λέει “εμείς πήγαμε, εμείς σχεδιάσαμε”- μιλώντας φυσικά για τον ίδιο και τη νέα σύντροφό του μου, έρχεται τρέλα. Είναι ένα άλλο “εμείς”, όχι το δικό μας, αλλά είναι “εμείς”». 

Οικονομική συνεργασία
Σε ερώτηση για το τι έχει αλλάξει στον θεσμό του γάμου από το 1970, όταν τα περισσότερα από τα ζευγάρια που σήμερα χωρίζουν αποφάσιζαν να παντρευτούν, η κ. Κουντζ απαντά: «Τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές του 1970, οι περισσότερες οικογένειες ακολουθούσαν το πατριαρχικό μοντέλο: ο άνδρας ήταν εκείνος που έφερνε τον επιούσιο άρτο στο σπίτι και οι γυναίκες υποτάσσονταν σε εκείνον φροντίζοντας το σπίτι και μεγαλώνοντας τα παιδιά. Σήμερα ο γάμος είναι περισσότερο μια “οικονομική” συνεργασία όπου και οι δύο σύντροφοι συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα. Αυτό έχει ωφελήσει πολλούς γάμους, αλλά είναι και για τις γυναίκες ικανοποίηση να μοιράζονται ακόμα και τις δουλειές του σπιτιού». Νομικά δεν έχει αλλάξει κάτι, δηλώνει η κ. Γκλεγκλέ, όμως η προσθήκη στη νομική γλώσσα όρων όπως «η ελεύθερη συμβίωση» και «οι μονογονεϊκές οικογένειες» έχει αλλάξει τον τρόπο που οι δικηγόροι, αλλά και οι δικαστές αντιμετωπίζουν τον θεσμό. 

Σεβασμός στα παιδιά
Οταν υπάρχουν παιδιά δεν χωρίζεις ποτέ, υποστηρίζει η κ. Κριεζή. «Είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις τον άλλο συνέχεια. Αλλωστε, ποια παιδιά θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους να τρώγονται;», λέει συμπληρώνοντας ότι η ίδια και ο πρώην σύζυγός της συναντιούνται 2-3 φορές τον χρόνο, όταν χρειάζεται να λύσουν κάποιο ζήτημα για τα παιδιά. «Οταν τα παιδιά έρχονται στην πρώτη θέση- και δεν χρησιμοποιούνται ως μέσο εκδίκησηςτότε το διαζύγιο είναι ειρηνικό. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ακόμα και στα καλά διαζύγια τα παιδιά υποφέρουν». 

Στην Ελλάδα το διαζύγιο θεωρείται ακόμα στίγμα, λέει η κ. Γκλεγκλέ. Οπως συμπληρώνει, υπάρχουν ζευγάρια των οποίων τα ενήλικα παιδιά τούς επιβάλλουν τη συμβίωση για να μην αναγκαστούν να αναφέρουν ότι είναι «παιδιά χωρισμένων γονιών». «Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ η σύζυγος δεν θέλει να ζητήσει διατροφή, τα ενήλικα παιδιά που ακόμα σπουδάζουν έχουν κινήσει τις νομικές διαδικασίες», προσθέτει. 

«Νομίζω ότι όλα τα παιδιά του διαζυγίου φοβούνται να παντρευτούν. Οι γιοι μου απογοητεύτηκαν όταν χωρίσαμε. Ακόμα έτσι νιώθουν. Μεγαλώσανε λίγο γρηγορότερα από τα υπόλοιπα παιδιά και έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά τις δικές τους ερωτικές σχέσεις», λέει η κ. Κριεζή. 


Οι γυναίκες συνήθως αποφασίζουν πότε θα λυθεί ο γάμος

Η ΑΠΙΣΤΙΑ δεν είναι ο σημαντικότερος λόγος για ένα διαζύγιο στα 55 και άνω, λέει στα «ΝΕΑ» η κυρία Γκλεγκλέ. 

«Η εμπειρία μου δείχνει ότι η ύπαρξη τρίτου προσώπου δεν κλονίζει πάντοτε τον γάμο». Η επίμονη επέμβαση των γονέων του ζευγαριού στην οικογενειακή ζωή, αλλά και η ανάγκη για οικονομική ανεξαρτησία των δύο συζύγων είναι πιο σημαντικοί λόγοι, συμπληρώνει. 

Η κυρία Κριεζή δεν ένιωσε οικονομικά εξαρτημένη από τον σύζυγό της: «Αν δεν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη ίσως έμενα στον γάμο μου περισσότερα χρόνια. Ομως η κατάσταση είχε γίνει ούτως ή άλλως προσβλητική και έπρεπε να λάβει τέλος», λέει στα «ΝΕΑ». 

Οι γυναίκες συνήθως αποφασίζουν πότε θα λυθεί ο γάμος και σπάνια οι άντρες φεύγουν από μόνοι τους, υποστηρίζει η κ. Γκλεγκλέ. «Πρόσφατα είχα μια περίπτωση που ούτε ο μεσήλικας σύζυγος, ο οποίος διατηρούσε παράλληλη σχέση, αλλά ούτε και η σύζυγός του, που γνώριζε γι΄ αυτήν, επιθυμούσαν να χωρίσουν. Η ερωμένη ήταν εκείνη που τελικά απαίτησε το διαζύγιο», λέει. 

Η οικονομική ανεξαρτησία είναι ένα «καλό διαπραγματευτικό χαρτί» στο δικαστήριο, λέει η κ. Γκλεγκλέ. «Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε γυναίκες 55-60 ετών να λένε “θα με χωρίσεις, θα με πληρώσεις!”. Υπάρχουν όμως γυναίκες και άνδρες που χωρίζουν παραχωρώντας τα πάντα προκειμένου να ελευθερωθούν», λέει. 

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Οι καντάδες όντως φέρνουν επιτυχίες με τα κορίτσια

Ένα ρομαντικό τραγούδι που ακουγόταν στο βάθος αύξησε σημαντικά την πιθανότητα επιτυχίας για το νεαρό που προσπαθούσε να κερδίσει το κορίτσι, στο πλαίσιο γαλλικού πειράματος για τις συναισθηματικές επιδράσεις της μουσικής.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βρετάνης εκτιμούν ότι, είτε η ίδια η μουσική, είτε οι στίχοι των ερωτικών τραγουδιών, δημιουργούν θετικά συναισθήματα στους ακροατές και τους κάνουν πιο δεκτικούς στις προτάσεις των άλλων.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει εξάλλου ότι τα τραγούδια με επιθετικούς στίχους αυξάνουν παροδικά την επιθετικότητα και το συναίσθημα θυμού.

Στην αίθουσα αναμονής

Τη νέα μελέτη υπογράφει η ομάδα του Δρ Νικολά Γκεγκέν, ο οποίος είχε δείξει στο παρελθόν ότι η ακρόαση ρομαντικής μουσικής στα ανθοπωλεία κάνει τους άνδρες πελάτες να ξοδεύουν περισσότερα.

Στο νέο πείραμα, ο Γκεγκέν ζήτησε από 87 ανύπαντρες γυναίκες 18-20 ετών να συμμετάσχουν σε μια έρευνα που υποτίθεται ότι αφορούσε την αξιολόγηση προϊόντων.

Οι εθελόντριες κλήθηκαν αρχικά να περιμένουν στην αίθουσα αναμονής, όπου οι μισές άκουσαν το ερωτικό τραγούδι Je l'aime a mourir του Γάλλου συνθέτη Φρανσίς Καμπρέλ. Για λόγους σύγκρισης, οι υπόλοιπες μισές άκουσαν το «ουδέτερο» τραγούδι L'heure du the του Βινσέν Ντελέρμ.

Στη συνέχεια, κάθε εθελόντρια μεταφέρθηκε σε μια διπλανή αίθουσα προκειμένου να αξιολογήσει κάποιο προϊόν σε συνεργασία με έναν άνδρα. Ο άνδρας αυτός ήταν ένας νεαρός «μέτριας» εμφάνισης, όπως τον είχε αξιολογήσει μια διαφορετική ομάδα γυναικών.

Ενώ βρίσκονταν ακόμα μόνοι στο δωμάτιο, το αγόρι έβρισκε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τη στάνταρτ ατάκα του στο κορίτσι: «Με λένε Αντουάν. Σε βρίσκω πολύ ωραία και αναρωτιόμουν αν θα μου έδινες το τηλέφωνό σου. Θα σου τηλεφωνήσω μετά για να πιούμε ένα ποτό την επόμενη εβδομάδα».

Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι το ερωτικό τραγούδι διπλασίασε τις πιθανότητες επιτυχίας συγκριτικά με το ουδέτερο. Ο Αντουάν είχε τα τηλέφωνα του 52% των γυναικών της πρώτης ομάδας και μόνο από το 28% της δεύτερης.

«Τα ευρήματά μας επιβεβαιώνουν ότι  η επίδραση της έκθεσης σε περιεχόμενο μέσων δεν περιορίζεται στη βία και έχει το δυναμικό να επηρεάσει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών» γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Psychology of Music.

Με άλλα λόγια, οι καντάδες ίσως θα πρέπει να επιστρέψουν στη μόδα.

Λύθηκε το μυστήριο του κεραυνοβόλου έρωτα

Μόλις ολίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Τόσα χρειάζεται ένας άνδρας προκειμένου να «ερωτευθεί» μια γυναίκα. Δέσμιοι της εξωτερικής εμφάνισης των θηλυκών, οι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου είναι «καταδικασμένοι» να «ερωτεύονται» με τρόπο κεραυνοβόλο, με την πρώτη ματιά
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα των Πανεπιστημίων του Άμστερνταμ και του Κεντ η οποία πρόκειται να δημοσιευθεί στην επιθεώρηση Social Cognitive and Affective Neuroscience. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της εν λόγω μελέτης, 20 άνδρες και 20 γυναίκες ανέλαβαν καθ’ υπόδειξη των επιστημόνων να φέρουν σε πέρας ορισμένα έργα. Εν συνεχεία και ενώ αυτοί εργάζονταν, οι επιστήμονες άρχισαν να τους παρουσιάζουν μια σειρά από φωτογραφίες του αντίθετου φύλου, άλλες από τις οποίες ήταν άσχημες κι άλλες εξαιρετικά ελκυστικές.
Στην πορεία, διαπιστώθηκε πως οι άνδρες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο πρόσωπο, αφαιρούνταν πολύ πιο εύκολα από ό,τι οι γυναίκες οι οποίες αντιθέτως, στις αντίστοιχες περιπτώσεις, παρέμεναν ευλαβικά προσηλωμένες στο καθήκον τους. «Οι άνδρες προβαίνουν σε βιαστικές κρίσεις (πιο βιαστικές από όσο πιστεύαμε) και αποφασίζουν κατά πόσο θέλουν να κοιμηθούν με μία γυναίκα μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου», σημειώνει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Μαρκ βαν Βουγκτ, εις εκ των επικεφαλής της έρευνας.
Προτού, ωστόσο, αρχίσουν όλοι (ή μάλλον, όλες) να καταγγέλλουν τους «ρηχούς» άνδρες που έχουν μόνο ένα πράγμα στο μυαλό τους, ο βαν Βουγκτ σπεύδει να δικαιολογήσει το ισχυρό φύλο τονίζοντας πως η στάση του αυτή απορρέει από το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης και συνδέεται με έννοιες όπως αυτές της γονιμότητας και της διαιώνισης του γένους (ένα ελκυστικό θηλυκό είναι και γόνιμο στα μάτια των ανδρών).
Οι γυναίκες αντιθέτως, από τη μεριά τους, φέρονται να αναζητούν κάποιον ο οποίος θα τους είναι πρωτίστως έμπιστος και αφοσιωμένος, χαρακτηριστικά για την εξακρίβωση των οποίων απαιτούνται όχι κεραυνοβόλα βλέμματα αλλά πολύωρες δοκιμασίες (με τον άνδρα να προσπαθεί να πείσει και την γυναίκα να δυσκολεύεται να πειστεί). Με αυτά και με αυτά, η επιστήμη ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που οι πίστες των λαϊκών νυχτερινών κέντρων γνώριζαν εδώ και χρόνια, πως «μια ματιά της μόνο φτάνει αεροπλάνο να σε κάνει».
ΣΚΑΦ.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Μουρμούρα:Το αγαπημένο σπορ των γυναικών

Έξι μερόνυχτα ετησίως διαρκεί, κατά μέσο όρο, η μουρμούρα μιας παντρεμένης γυναίκας.

Εκεί κατέληξε έρευνα βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης.Πόρισμα το οποίο βασίστηκε στις απαντήσεις 3.000 ερωτηθέντων.

Οι Βρετανίδες, λοιπόν σύμφωνα με τη μελέτη, ξοδεύουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 7.920 λεπτά ή αλλιώς 2,5 ώρες εβδομαδιαίως ή 11 ώρες μηνιαίως ή σχεδόν έξι ημέρες ετησίως, μουρμούρας και  παραπόνων.

Ο δύστυχος-έτσι όπως τον παρουσιάζουν- άνδρας φαίνεται να τα «ακούει» κυρίως για τρεις λόγους.Επειδή δεν βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, επειδή πίνει μερικά ποτηράκια παραπάνω και επειδή δεν πηγαίνει να τον εξετάσει κανένας γιατρός.

Το 87% των γυναικών, παραδέχεται ότι χρησιμοποιεί την γκρίνια ως μοχλό άσκησης πίεσης προς το έτερο ήμισυ.

Το 50% των ανδρών εμφανίζονται να παραδίδουν τα όπλα μετά από μία ώρα μουρμούρας και το 21% μετά από δυο-τρεις. Πάντως το 83% αναγνωρίζει πως η γυναίκα του μάλλον έχει λόγο που γκρινιάζει.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...